Er valt direct een aantal zaken op als je aan dit boek van Julie Cafmeyer begint. Dat zorgt ervoor dat je het gevoel hebt dat dit boek een geheimzinnige, dubbele lading heeft. Hierdoor zal elke lezer De collectieve inzinking van de familie Hofmeyer op net even andere wijze ervaren.
Allereerst zijn er de familienamen uit de titel en die van de schrijver. Lijken deze bewust op elkaar? Is er hier sprake van een alternatieve versie van een autobiografisch verhaal? Of wil Julie Cafmeyer gewoon een rookgordijn optrekken waardoor de lezer op zijn hoede is? Verder valt op dat niet de gehele pagina wordt gebruikt voor de tekst, maar dat deze vaak halverwege afbreekt en dan op de volgende bladzijde verdergaat. Onze zintuigen staan op scherp.
Al snel maken we kennis met de familie Hofmeyer en dan één van de twee dochters in het bijzonder. Op papier en van een afstand lijkt dit een modelgezin met een groot huis en alle schaapjes op het droge, maar schijnt bedriegt. Met ieder gezinslid is wel iets aan de hand. Overigens niets dat echt echt heel vreemd is. Het blijven allemaal mensen zoals jij en ik. Niet iedereen hoeft al je gedachten te kennen.
Eicellen invriezen
De hoofdpersoon weet eigenlijk niet zo goed wat ze wil in het leven. Een relatie eindigde in een deceptie met als bonus dat na afloop haar vader begint met zeuren over het invriezen van eicellen. Ook is hij van mening dat ze, net als haar zus, moet investeren in vastgoed. Terwijl ze haar toekomst wikt en weegt en toch probeert te luisteren naar haar vader, bieden verhalen en voorwerpen uit het verleden houvast.
Ondanks dat sommige scenes ietwat absurdistisch aandoen is het verhaal toch vooral menselijk. Het boek gaat over de verplichte rat race van het leven, de schijn ophouden voor de buitenwereld en het moeten loslaten van de jeugd als het volwassen leven begint. Julie Cafmeyer laat zien dat het helemaal niet erg is om niet aan alles mee te doen, maar dat tegelijkertijd het gevaar bestaat dat je het gevoel krijgt dat je iets mist. De afwijkende presentatie van het verhaal maakt het geheel alleen nog maar intrigerender.