Recensie: Wanda Jackson – The Party Ain’t Over

309 wanda jackson otherimages1
Zelf wil de 73-jarige Wanda Jackson niet spreken van een comeback. Ze is namelijk nooit gestopt met zingen. Toch staat ze met dit album voor het eerst sinds heel lange tijd weer volop in de schijnwerpers. Dit is voor een heel groot deel te danken aan Jack White die dit album produceerde.

Bevriend met Elvis

Wanda Jackson zingt al in het openbaar sinds ze een jaar of 14 was. Toen was het nog country, maar op 18-jarige leeftijd raakte ze bevriend met Elvis Presley. De twee hadden zelfs een kortstondige relatie. Hierdoor raakte Jackson in de ban van de rock ’n roll en werd zo de eerste rockzangeres.

Nu, een halve eeuw later, begint ze aan haar tweede jeugd met een album dat vanaf de eerste seconde je speakers uit dendert. Jack White heeft het album lekker vet geproduceerd en tevens gezorgd voor een uitstekende club sessiemuzikanten, waarbij hij zelf regelmatig met gierende gitaarsolo´s voor de hoofdrol opeist.

Muziekgeschiedenis

De nummers zijn een mooie dwarsdoorsnede van bijna 100 jaar muziekgeschiedenis die begint met oude folk- en countryklassiekers en die via Elvis en Bob Dylan bij Amy Winehouse eindigt. Hoogtepunten hierbij zijn onder andere Thunder on the Mountain van Dylan (dat hijzelf aan Wanda Jackson tipte voor dit album), de knallende opener Shakin’ All Over en de ingetogen afsluiter Blue Yodel #6 waarin Jackson inderdaad ook een stukje jodelt.

Net zoals Johnny Cash op late leeftijd zijn beste albums maakte, lijkt Wanda Jackson hetzelfde te doen. De respectabele leeftijd is een leuk gegeven om het album mee te introduceren, maar objectief doet leeftijd er in dit geval helemaal niet toe. De nummers zijn namelijk tijdloos en het album bevat zoveel moois dat je een paar keer moet luisteren om alle pracht te ontdekken.