Met een zelfportret laat een kunstenaar zichzelf op een creatieve manier zien aan de buitenwereld. De Chileense Juana Gómez doet dat op een bijzondere wijze met foto’s en borduurwerk.
De basis van het werk is een foto van de kunstenaar zelf waarbij ze vervolgens met naald en garen een extra laag aanbrengt. Deze laag zit vol verwijzingen naar de anatomie, maar daar blijft het niet bij. Er is ook een diepere betekenis aanwezig.
Het werk van Juana Gómez gaat ook over sterfelijkheid, vrouw zijn en haar rol in de maatschappij. Dit zie je vooral sterk bij de afbeeldingen waar ze niet haar gezicht, maar juist andere delen van haar lichaam toont. Door het beperkte kleurenpalet van de foto’s in combinatie met het gekleurde draad lijken de zelfportretten eerder op een tekening dan op een bewerkte foto.
