Mr. Bungle is een band met vele gezichten. Elk optreden van de band in Nederland had een totaal andere insteek. Deze keer keerde Mr. Bungle terug naar hun roots en stond stevige trashmetal centraal. Met hier en daar een aantal zeer verrassende covers.
De show van Mr. Bungle was tegelijkertijd ook showcase van het platenlabel Ipecac, dat is opgericht door zanger Mike Patton. In het kader daarvan kregen we als voorprogramma twee uitstekende shows van Spotlights en het legendarische Oxbow. Daarna volgde een pauze waarin het publiek nummers van onder andere Christopher Cross en de Doobie Brothers kreeg te horen. Een kleine hint naar het feit dat wat zou volgen geen reguliere metalshow zou zijn.
Supergroep
Dat blijkt als Mr. Bungle aftrapt met een cover van Timi Yuro: Satan Never Sleeps. Qua thema natuurlijk erg passend, maar muzikaal gezien is een crooner uit de jaren ’60 natuurlijk een opvallende keuze. Het laat wel meteen een van de sterkste troeven van Mr. Bungle horen: de veelzijdigheid van de stem van Mike Patton en de technische begaafdheid van de band. Naast bandleden van het eerste uur (Mike Patton, Trey Spruance en Trevor Dunn) bestaat Mr. Bungle momenteel uit drummer Dave Lombardo (Slayer) en Scott Ian (Anthtrax). We mogen dus met recht spreken van een supergroep.
Slayer en Sepultura
Na het eerste nummer geeft de band direct het visitekaartje af. Snoeiharde en technisch perfect gespeelde trashmetal van het album The Raging Wrath of the Easter Bunny. Je ziet dat de bandleden zichtbaar genieten en die aanstekelijkheid slaat over op het publiek. De beukende metal gaat erin als zoete koek. Al snel volgt een van de vele momenten waarin de band afwijkt van de metal-norm: een cover. Dit keer I’m Not in Love van 10cc. Later zullen ook nog covers van Spandau Ballet, Lipps Inc., Olivia Newton-John en Eric Carmen/ Cèline Dion volgen en horen we ook flarden van bijvoorbeeld La Cucaracha. Daarnaast zijn er serieuze covers van Slayer, S.O.D. en Sepultura.
Het oude werk van Mr. Bungle is nog steeds zeer geliefd bij fans, maar wie verwacht nummers als Pink Cigarette te horen, komt bedrogen uit. Slechts My Ass is on Fire van Mr. Bungle’s iconische debuutalbum komt even voorbij. Het gekke springerige ritme van dit nummer is cool om eens live te horen, maar Mr. Bungle blinkt vooral uit een eclectische mix van klassieke trashmetal en perfecte gebrachte popklassiekers.
