Een klassieke avond in poptempel Paradiso. Dinsdag 10 januari speelde A Winged Victory for the Sullen, een klassiek/ambient kwintet, voor een muisstil publiek in Paradiso’s bovenzaal.
Hun muziek is misschien het best te omschrijven als een mix van componist Satie en post-rockformatie Godspeed You! Black Emperor. Hoewel het optreden qua podiumpresentatie nogal statisch was, was het muzikaal zeer boeiend. Hun zeven nummers tellende debuutplaat uit 2011 werd bezield en overtuigend gebracht.
A Winged Victory bestaat uit muzikant en geluidstechnicus Adam Wiltzie (Stars of the Lid) en Dustin O’Halloran (Devics). Twee Amerikanen die inspiratie hebben gezocht in Europa (Brussel en Berlijn). Hun samenwerking leidt tot meditatieve, subtiele soundscapes die niet zouden misstaan als filmsoundtrack. Live wordt het tweetal aangevuld door drie strijkers. Dit zorgt voor een mooie opstelling: drie dames in het midden gezeten, op elkaar gericht, en de twee mannen die staand over hun schouders meekijken. Bedachtzaam en geconcentreerd worden de trage nummers opgebouwd. Langzaam worden we meegevoerd op dromerige pianomelodieën, omwikkeld door melancholische strijkers en zangerig gitaargedreun.
Zintuigen
Het is werkelijk nog nooit zo stil geweest in de Paradiso. Zelfs in het Concertgebouw wordt er doorgaans meer gekucht en geroezemoest. Op een paar verdwaalde woorden van Wintzie na, was het alleen muziek die we hoorden. Die was zeer filmisch. Vanaf het tweede nummer werd de muziek dan ook ondersteund door onopvallende projecties zoals wolken en het menselijk lichaam. O’Halloran is een synestheet, net zoals Frank Zappa dit was. Dit betekent dat twee zintuigen elkaar automatisch versterken. In dit geval dus het gehoor en zicht. Op basis van deze informatie hadden de projecties wel wat prominenter en spannender gemogen.
Na een verdiend enthousiast applaus werd het publiek nog een toegift voorgeschoteld. Krap een uur na het begin van het optreden stonden we alweer buiten. Het optreden was zeker de moeite waard, maar omdat het niet heel veel meer bracht dan op plaat zal het ons waarschijnlijk niet lang bij gaan blijven. Bij een dergelijk ingetogen klassiek optreden zouden we volgende keer graag wat meer stoeltjes zien, zodat je lekker onderuit gezakt je mee kunt laten voeren op de muziek. A Winged Victory zou niet misstaan in een zaal als De Duif. Op basis van hun muzikale kwaliteiten moet het wel lukken om volgende keer een grotere zaal te vullen.
Recensie: Saskia Naafs
Foto’s: Erik Bremer