Filmmaker Hayao Miyazaki kondigde in 2013 zijn pensioen aan, maar kon in de periode daarna toch niet stil blijven zitten. Daarom hebben we nu toch weer een gloednieuwe film van zijn hand in de bioscoop. The Boy and the Heron laat bovendien zien dat Miyazaki qua creativiteit ook nog lang niet klaar is.
Dat zie je in de film al direct aan het begin als het verhaal een dramatische wending neemt tijdens een scene met het ziekenhuis waarin de moeder van Mahito Maki, de hoofdpersoon van de film, aan het werk is. We zien de jongen door de stad rennen onderweg naar het ziekenhuis. Hiervoor moet hij tegen de stroom mensen in die juist op de vlucht zijn voor het vuur. De combinatie van de mensenmassa, de vonken, het vuur en de in paniek rennende jongen is intens en bij vlagen ook abstract. De toon voor de film is gezet. Zeker op artistiek gebied.
Brutale reiger
Na de spannende opening verplaatst het verhaal zich van stad naar platteland. Mahito Maki en zijn vader verhuizen naar een afgelegen huis, vlak bij de fabriek waar vader vliegtuigonderdelen laat maken. Als de jongen het huis en de omgeving verkent, heeft hij een aantal bijzondere ontmoetingen. Zo hoort bij een huis een groep nieuwsgierige, oude dametjes en vliegt er een brutale reiger rond die blijkt te kunnen praten. Als Mahito Maki vervolgens ook nog een verlaten toren ontdekt, raakt het verhaal in een surrealistische stroomversnelling.
Al snel zit je als kijker in wilde rit door een fantasiewereld met vreemde wezens en pratende vogels met menselijke trekjes. Op een gegeven moment is het niet meer duidelijk wat fantasie is en wat werkelijkheid. Denk hier niet te veel over na en laat je vooral meeslepen in de prachtige wereld die Hayao Miyazaki je voorschotelt. Zoals vaker in zijn werk is een groot deel autobiografisch en komen er thema’s voorbij die we kennen uit eerdere films. Voor de fans van Miyazaki is The Boy and the Heron dus echt smullen.
Ervaring
Het verhaal is te bijzonder om na te vertellen, dat zul je echt met eigen ogen in de bioscoop moeten ontdekken. Visueel is het met vlagen spectaculair, maar er zijn ook meer ingetogen scenes waarin de beelden een serene schoonheid hebben. Je ziet aan alles dat Hayao Miyazaki de tijd heeft genomen voor deze film en weinig rekening hoefde te houden met deadlines. Tel daarbij zijn lange ervaring met het maken van oogstrelende animatiefilms op en je hebt een film die grote indruk zal maken.
Je moet je wel openstellen voor het lastig te volgen verhaal vol metaforen en vreemde verwijzingen. Wellicht niet iedereen zal deze film kunnen waarderen. The Boy and the Heron is daarom vooral voor de hardcore fans van Hayao Miyazaki.
