In sommige bossen zie je als je omhoog kijkt iets bijzonders: de kruinen van de bomen zijn volgroeid, maar ze raken elkaar niet aan. Hierdoor ontstaat een opvallend patroon van scheuren in het groen.
Dit fenomeen heet op zijn Engels crown shyness of canopy disengagement. Een Nederlandse naam hiervoor heb ik niet kunnen ontdekken, dus kom ik zelf uit op een vrije vertaling als ‘verlegen boomkruinen’. Wat de precieze oorzaak van dit opvallende gedrag is, houdt wetenschappers al lange tijd bezig.
Bescherming
Het feit dat crown shyness zich vooral voordoet tussen bomen van dezelfde soort, versterkt het vermoeden dat de bomen dit doen om elkaar te beschermen. Er zijn meerdere theorieën over hoe dit zou werken. De grens tussen de bomen zou bijvoorbeeld zorgen dat schadelijk insecten niet kunnen overspringen. Ook is er een vermoeden dat het iets te maken heeft met takken die niet tegen elkaar kunnen schuren bij harde wind. Of dat de openingen zijn om zonlicht door te laten.
Wat de precieze reden is zal misschien nooit helemaal duidelijk worden. Hoe doe je immers goed wetenschappelijk onderzoek naar zoiets? De verlegen boomtoppen tonen in ieder geval wel aan hoe bijzonder de natuur is.
