Volgende maand in de Nederlandse bioscopen, maar onze redacteur in de VS zag ‘m dit weekend al: Paul, de nieuwe film van Simon Pegg en Nick Frost (het duo achter Shawn of the Dead en Hot Fuzz).
Nerds
Engeland is duidelijk te klein geworden voor dit tweetal, maar in hun eerste overstap naar de Amerikaanse film (los van wat gastrollen van Pegg in onder meer Star Trek) kiest het duo Pegg en Frost voor een marktsegment dat hun duidelijk goed ligt: nerds. De film, geregisseerd door Gregg (Superbad) Mottola gaat over het tweetal Graeme en Clive, die voor het eerst in de Verenigde Staten aankomen om ComicCon in San Diego te bezoeken, en daarna een rondreis te maken langs alle plaatsen waar vermeende buitenaardse wezens zijn geland. Onderweg komen ze toevallig een alien Paul (stem van Seth Rogen) tegen, die op de vlucht is voor de Amerikaanse overheid. Het trio slaat met Paul op de vlucht, en wordt achtervolgd door agent Zoil (Jason Bateman).
De kracht van de eerste twee films van Pegg en Frost was de manier waarop men het kneuterige Brits eleven portretteerde: van de “bloke” die tijdens een zombie-aanval naar de enige plek vlucht waar hij zich op zijn gemak voelt (de pub) tot aan de super-agent die naar het übernette Britse platteland verhuist. In Amerika voelt het duo zich duidelijk minder thuis. De film wringt aan alle kanten. Wij zagen de film bijvoorbeeld in een redelijk conservatief gedeelte van de VS, hetgeen de scènes waarin het creationisme werd aangevallen bijzonder pijnlijk maakte. Ook werkt het tragere tempo dat het eerste deel van Hot Fuzz zo heerlijk (en de overgang in het tweede gedeelte zo onverwacht) maakte, duidelijk niet in een film die door een grotendeels Amerikaanse crew, voor een grotendeels Amerikaans publiek is gemaakt.
Subtiele zwartgalligheid
Een groot gedeelte van de film is als vulling bedoelt tussen korte hilarische stukken. Want begrijp ons niet verkeerd – de mannen weten prima hoe ze briljante humor moeten creëren. Hoogtepunten in subtiele zwartgalligheid zijn de ontmoeting met de held van Graeme en Clive op ComicCon (Adam Shadowchild, een heerlijke arrogante rol van Jeffrey Tambor), en de verklaring wat de alien Paul door de jaren heen gedaan heeft: het inspireren van Hollywood over hoe om te gaan met aliens.
De hoogtepunten zijn echter te kort om deze film een echte aanrader te maken. Wij denken dat hardcore science fiction-fans zich nog wel kunnen vermaken met het zoeken naar alle verwijzingen die in deze film zitten, maar het bredere publiek zal óf een subtielere, Britse vorm van humor, óf een echt Amerikaanse hapklare vorm van humor prefereren boven Paul. Het kleine mannetje is niet alleen een alien, maar speelt in een film die eigenlijk vlees noch vis is.