Zit je klaar voor een schokkende statistiek? Grand Theft Auto 5 is het meest succesvolle entertainmentproduct ooit met 155 miljoen stuks en meer dan een miljard in opbrengst. Meer dus dan iedere CD, DVD of grote filmfranchise ooit. Waarom ik hierover begin is omdat de games die dit begonnen nu gebundeld worden als de Grand Theft Auto Trilogy Definitive Edition. Reden tot vieren! Helaas zit er een fikse adder onder het gras.
GTA kende zijn schare fans met de eerste twee top-down games, maar brak echt door op PlayStation 2 met het derde deel. Dit nam de serie naar de derde dimensie en een open wereld vol misdaad, waar iedere auto te stelen was en je jezelf een weg omhoog werkte het kartel in. Hoever de game zijn tijd vooruit was in 2001 bespreken we zo, maar een jaar later werd de game naar het Miami van de jaren ’80 gebracht in Vice City en ging publiekslieveling San Andreas over de Afro-Amerikaanse gangstercultuur in 2004. De titels verkochten uitstekend, maar waren bovenal een showcase voor hoe een open wereld videogame moest zijn.
Monumentale games
Want zelfs nu ik dit, 20 jaar later, op mijn PlayStation 5 speel is het zichtbaar wat een monumentale games dit zijn geweest. Het creëerde adembenemende werelden waarin alles mogelijk in leek. Van het overvallen van de gewone burger op straat, tot het stelen van geldtransporten en deze naar een veilig onderkomen brengen. Van het afhandig maken van een taxi en daar taxiritten mee te gaan rijden of als een ambulance reageren op oproepen. Tegen volledige legers vechten met raketwerpers of om een prostituee op te pikken en deze na de daad te overrijden voor het betaalde geld. GTA betekende vrijheid en hield spelers tientallen uren gekluisterd aan de buis. Toch verouderden deze games behoorlijk en zijn ze vandaag de dag niet fraai om te zien, ze spelen ook zeker niet zoals we nu verwachten.
In een minder fraaie jas
Perfecte grond dus voor een gemakkelijk haalbare remaster voor Rockstar en mijn originele impressie van de launch trailer was uitermate positief. Niet alleen is de game naar de moderne tijd gehaald met verbeterde textures en fraaie lichteffecten, ook kreeg het een flinke grafische stijl make-over. Dit zorgt ervoor dat alle personages er wat meer cartoony uitzien en persoonlijk vond ik dit in de trailer erg goed werken. Laten we namelijk niet vergeten dat de PlayStation 2 voornamelijk bekend stond om lage kwaliteit modellen en wazige beelden. Dat haarscherp maken in 2021 zou niet goed gewerkt hebben, dus waardeer ik de meer uitgesproken gezichten. De meeste geïnteresseerden zullen inmiddels gezien hebben dat dit niet helemaal de situatie bleek en dat personages bij vlagen er erg onaf uit kunnen zien.
Dit gevoel wordt daarnaast verder versterkt doordat de game ook geregeld buggy is. Zo viel ik door een berg heen bij de eerste keer dat ik off road ging, had ik geregeld missies die niet starten en merkte ik audio sync issues. Maar ook de framerate was zeker niet feilloos over alle onderdelen, al speelde ik toegegeven op fidelity mode voor meer nadruk op de graphics dan performance. Een effect als de regen springt ook echt in het oog als erg overdreven en aanwezig, compleet de subtiliteit missende van de regen uit de originele games. Daarbij is ook alle mist verdwenen wat een heel hard en verrijkend beeld geeft en een stuk van de illusie vernietigd.
Maar wel vermaakt
Dat gezegd hebbende heb ik me wel kostelijk vermaakt met het herspelen van deze games. Niet alleen is er grafisch dus een stap gezet, ook zijn de controls meer in lijn getrokken met GTA 5. Dat zorgde ervoor dat ik in een warm bad stapte en me realiseerde hoeveel ik nog weet van deze titels – daar ik deze dusdanig grijs speelde in mijn jeugd. Van de grappige radiozenders en reclames tot de soms krankzinnige missies tussendoor. Je zal dit zeker niet verwarren voor een hedendaagse game, maar doordat ieder van deze titels dergelijk compleet en goed zijn kunnen ze goed mee. Het is alleen overduidelijk dat deze titels net wat meer tijd in de oven hadden kunnen gebruiken.
Conclusie
Hoewel stuk voor stuk geweldige games, is deze edition verre van Definitive. Buggy met een aantal bizarre keuzes maakt dit geen beste eerste indruk. Kun je daar overheen kijken, dan vind je jouw klassieke games met degelijke controls en fraaie opgepoetste graphics. De GTA games op de PlayStation 2 zijn monumentaal geweest in gaming historie en je zal versteld staan van hoeveel deze de derde game alleen al goed had in 2001. Voorlopig zou ik echter adviseren om even te wachten voor dit wat verder gepatcht en geoptimaliseerd is.
Sander Noordijk
