Ah…. HP Lovecraft, wat een invloed heb je toch sinds je dood 85 jaar geleden. Vrijwel maandelijks ontvang ik berichten van games die hun invloed halen uit de ideeën van de grootmeester en geestelijk vader van Cthulhu. Ditmaal sprong Source of Madness van kleine Zweedse studio Carry Castle.
De reden hiervoor is zijn er uitspringende art style. Niet alleen hoe het eruit ziet, maar vooral ook hoe het beweegt. We volgen ons personage in zijn rode cloak die er net als de wereld en vijanden handgetekend uitziet. De animatie hiervan is gedaan in grote blokken, waardoor het aanvoelt alsof het een poppetje is dat bestaat uit meerdere stukken karton die je met een punaise aan elkaar maakt en zo armen beweegt. Het geheel ziet, vooral dankzij de surreële art, werkelijk fantastisch uit en het geeft de monsters ook een extra creepy dimensie omdat het eruit ziet zoals je niet veel voorkomt.
Steeds opnieuw
In essentie is Source of Madness een Rogue-Lite, waarbij je steeds opnieuw door willekeurig gegenereerde wereld beweegt, vijanden verslaat en blood en evenstar verzamelt. Sterf je, dan kun deze resources gebruiken om permanente upgrades te verkrijgen zoals nieuwe wapens of en healing item wat een gelimiteerd aantal keer gebruikt mag worden. Maar ook nieuwe starter-klassen zoals een Pyromancer die meer affiniteit met vuur heeft of een Geomancer die sterk is in natuur en gesteenten. Aan het begin van iedere run maak je de keuze uit drie personages met willekeurige eigenschappen en zet je erop uit.
Ga het gevecht aan
Combat in Source of Madness is bijzonder te noemen. Ons personage heeft geen zwaarden of knuppels, maar maakt gebruik van ringen welke spell casting aanvallen doen. Je vind gedurende je rit meer en meer en kunt vrij wisselen in een menu dat recht uit Diable lijkt te zijn gelift. Sommige ringen doen Arcane damage, andere vuur en weer andere Occult – die veel schade doen maar ook de caster bezeren. Aanvallen zijn standaard of met een charge groter te maken en doordat de game deze onder de schoudertoetsen plaatst voelt dit niet altijd even intuïtief. Deze niet intuïtieve gameplay gecombineerd met de wereld zorgen ervoor dat ik echter gauw uitbrandde op Source of Madness.
Geen hoogvlieger
Want, hoe indrukwekkend de stijl ook is, vervalt het al gauw in hetzelfde. Mede doordat de vijanden die je bevecht zeer monsterlijk ogen, met tentakels, lange poten en… tsja, eigenlijk veelal meer hompen vlees zijn waar wat delen van bewegen. Het is daarom moeilijk om echt onderscheid te maken tussen wat je tegenkomt en ook vereiste de reguliere vijanden weinig tactiek. Iets daarvan heb je nodig bij Elite vijanden die je tussendoor die wat meer te identificeren zijn en iets van strategie vereisen.
Conclusie
Source of Madness heeft goede ideeën met een briljante, werkelijke unieke art style. Als Rogue lite heeft het de juiste elementen, maar het vervalt al te snel in herhaling door op elkaar lijkende vijanden en omgevingen. De presentatie draagt een flink deel, maar uiteindelijk kon Source of Madness niet de blijvende indruk maken waar ik op hoopte.
Sander Noordijk
