Via zijn website The Red Hand Files is Nick Cave op openhartige wijze in gesprek met zijn fans. Wie een vraag stelt, kan zomaar van de muzikant een prachtig antwoord krijgen. Dit concept is nu verder uitgewerkt met de concertserie Conversations with Nick Cave. Eén van de twee Nederlandse optredens tijdens deze tour was in het Amsterdamse Concertgebouw.
De avond bestond 3 uur lang uit afwisselend liedjes achter de piano en gesprekken met fans. Iedereen in de zaal kon zijn of haar hand opsteken om een vraag te stellen. Een prachtig, maar ook kwetsbaar idee, want je weet immers nooit wat mensen gaan vragen. Mooi was het verzoek van Cave om niet te filmen tijdens deze gesprekken, zodat iedereen open en eerlijk kon zijn. Dat resulteerde in een zeer uiteenlopende serie vragen die Nick Cave verrassend eerlijk beantwoordde. Die eerlijkheid zat hem soms in een afwijzing (verzoeknummers die hij niet kon spelen of een duet dat hij niet wilde doen) of in een uitgebreid antwoord. Het mooist waren de gesprekken die gingen over kwetsbaarheid, religie en de jarenlange drugsverslaving van de zanger. Aan het einde volgde nog een prachtige vraag over stilte, waarbij je zag dat de zanger oprecht onder de indruk was.
Red Right Hand
Je moet op zo’n avond natuurlijk maar zien waar de mensen in het publiek mee aankomen. De kwaliteit van de gesprekken was daarom niet altijd zo mooi en ontroerend als op The Red Hand Files, maar het feit dat je hier als fan bij kon zijn, maakte het natuurlijk wel heel bijzonder. Muzikaal gezien was het allemaal prachtig. Niet alle nummers van Nick Cave zijn geschikt om solo achter een piano uit te voeren, dus daarom was de setlist net even anders dan bij de reguliere concerten en ontbrak bijvoorbeeld de favoriet Red Right Hand. Slechts een klein gemis, want de nummers die hij wel speelde, waren stuk voor stuk pareltjes die Cave met heel veel gevoel en overgave bracht.
Betekenis
Zeer mooi waren de liedjes die door middel van een verhaal extra lading kregen. Bijvoorbeeld Avalanche, een cover van Leonard Cohen, die volgde na een gesprek over het ontdekken van de duistere kant in een mens of Higgs Boson Blues, na een vraag over de betekenis van de tekst. Stranger Than Kindness volgde op een verhaal over de relatie tussen Nick Cave en Blixa Bargeld en de cover van Cosmic Dancer van T. Rex is volgens de zanger één van de mooiste liedjes ooit.
Bij elkaar opgeteld was dit een onvergetelijke avond, waarin Nick Cave op eerlijke en ontroerende wijze liet horen hoe bijzonder de combinatie van zijn muziek, teksten en openhartigheid is.
Setlist:
Sad Waters
West Country Girl
Jubilee Street
Higgs Boson Blues
Into My Arms
The Mercy Seat
The Ship Song
Avalanche
Papa Won’t Leave You, Henry
Love Letter
Black Hair
God is in the House
The Weeping Song
And No More Shall We Part
Cosmic Dancer
Stranger Than Kindness
People Ain’t No Good
Sketeton Tree
PS: de foto boven dit artikel is niet van fantastische kwaliteit, maar het was er de avond niet naar om met een grote camera te fotograferen.