Recensie: Caribou – Metro, Chicago

Recensie: Caribou - Metro, Chicago

Hoe hou je een dance-act live interessant? DJs doen het met “handjes-de-lucht-in”-hedonisme en stroboscopen. Veel acts doen het met een charismatische frontman (denk Underworld’s Karl Hyde en LCD Sound System’s James Murphy), anderen met knallende visuals (Chemical Brothers, Orbital). Caribou gooit het live over een andere boeg: intimiteit.

Live is de groep (eigenlijk de artiestennaam van multi-instrumentalist Dan Snaith) een viertal. In een cirkel zitten ze op het podium: Bas, gitaar, drums en synths. In maagdelijk wit, met een beschilderd doek en een lichtinstallatie als podiumaankleding. En het effect is overdonderend.

Coachella

Het viertal is duidelijk geroutineerd na een lange tour ter ere van het fantastische album Our Love. De avond voor de show in het kleine Metro theater in het noorden van Chicago speelde de groep een dampende show op het Coachella-festival in de woestijn in Californië. Dat maakt het enthousiasme van de groep des te indrukwekkender: van opener Our Love tot sluiter Can’t Do Without You is het op het podium en in de zaal één groot feest. Snaith schakelt tussen drums, tamboerijn en toetsen, en iedere andere muzikant heeft een synth pad-set naast zijn belangrijkste instrument. Uitgebreide percussie-sessies en en wat manischere versie van de albumtracks waren het gevolg.

Laten we kort en krachtig zijn: Caribou live is een intieme en prachtige ervaring. De band voelt het, het publiek voelt het, het gebouw voelt het. Moge Snaith nog maar veel prachtplaten uitbrengen, en deze met een dikke glimlach voor een gulzig publiek presenteren. Aanrader.

Jacco Kuipers

Recensie: Caribou - Metro, Chicago