Ik sluip richting het raam op de bovenste verdieping en activeer mijn Cloak. “Cloak engaged” spreekt de zware stem vanuit mijn Nanosuit. Ik zoom in op de wijde vlakte die voor mij ligt en markeer stuk voor stuk alle vijanden, die nietsvermoedend hun patrouilles lopen. De boog die vastgebonden zit op mijn rug, neem ik in mijn hand en spring vanuit het raam naar beneden. Vlak voordat ik de grond raak, wordt de Armor mode geactiveerd. Ik verstop me in het hoge gras, dat langzaam wuift in de wind. Het is zover, de jacht is begonnen.
Prophet
In Crysis 3 kruipt de speler in de huid van Nanosuit-drager Prophet, die tussen het tweede en derde deel is ontvoerd door de corrupte organisatie CELL. Het spel begint als Prophet wordt gered door zijn oude teamgenoot Psycho (bekend van Crysis 1 en spin-off Crysis: Warhead). Psycho is lid geworden van een groep rebellen, die vechten tegen de snode plannen van CELL.
In de tijd dat Prophet gevangen heeft gezeten, heeft de CELL-organisatie een gigantische koepel over New York geplaatst ter quarantaine. Door deze “Liberty Dome” zijn veel New Yorkers geëvacueerd en is The Big Apple volledig overwoekerd met flora en fauna. Het deed mij heel erg denken aan de film I Am Legend. Uiteraard zijn de CELL niet de enige die in de weg staan van Prophet en Psycho. Ook het intelligente alienras genaamd Ceph zijn weer terug. Naarmate het spel vordert ontvouwt zich een veel groter complot en is het aan Prophet, om de wereld en zijn eigen menselijkheid, te redden.
Het verhaal van Crysis 3 is niet bepaald diepgaand. Sommige plottwists zag ik bijvoorbeeld al van mijlenver aankomen. Toch maken de personages een hele hoop goed. Vooral Michael “Psycho” Sykes wist mij erg te boeien. Het ex-teamlid van Prophet is namelijk gestript van zijn Nanosuit wat hem, tegen zijn wil in, een stuk menselijker en kwetsbaarder heeft gemaakt. De jaloezie tegenover Prophet is al snel te zien en zorgt voor wat emotionele momenten tussen de twee. Waar het verhaal zelf geen hoogtepunt is, is de achterliggende gedachte dit wel. Maakt het Nanosuit je meer machine dan mens? En zit er in Prophet, die volledig door het Nanosuit is geabsorbeerd, nog wel een beetje menselijkheid?
Predator
Het New York uit Crysis 2, wist spelers al uit te dagen, om volledig gebruik te maken van de omgevingen. Je kon door gebouwen heen sluipen om vijanden te flanken, of door middel van de “Cloak” functie van het Nanosuit dwars door het veld heen te lopen. De gebieden in Crysis 3 zijn meer open. De gebouwen zijn eerder ruïnes te noemen en heel New York staat vol met kleine jungles en savannes. Dat de gebieden groter en opener zijn, heeft ook invloed op de gameplay. Al sinds de eerste Crysis mag de speler zelf bepalen hoe hij bij zijn doel komt en hoe hij van zijn vijanden afkomt. Dit is nu nog veel uitgebreider door de grotere omgevingen.
Zodra je een nieuw gebied betreedt is het slim om, net als in de vorige delen, eerst de omgevingen te verkennen. Vijanden zijn door middel van je verrekijker te markeren, waarna je ze makkelijk één voor één kunt uitschakelen. Door het overwoekerde New York kan je nu als een ware Predator, door het hoge gras sluipen. Helaas gaan de vijanden niet zo goed om, met deze vrijheid. Het is nu veels te makkelijk om je vijanden te besluipen en uit te schakelen. Soms maken de vijanden (met name de CELL soldaten) hele rare keuzes qua dekking en samenwerking. De Ceph daarentegen werken iets beter samen en proberen je, vooral op de hogere moeilijkheidsgraden, in te sluiten. Maar over het algemeen gezien is de AI van de vijanden een stuk achteruit gegaan, waardoor het qua gameplay soms overkomt als een gewone shooter, in een erg mooi jasje.
De nieuwe trend op wapengebied
De afgelopen maanden lijkt het klassieke wapen een ware rage te zijn geworden onder de gamedevelopers. Assassins Creed 3 en Far Cry 3 gebruikte hem al voor Crysis 3 en ook de aankomende reboot van Tomb Raider toont zijn liefde voor het oude wapen. Ik heb het hier over de pijl en boog.
De pijl en boog is het ultieme jagerswapen in Crysis 3. Waar je normaalgesproken weer zichtbaar wordt, als je met een gewoon vuurwapen schiet, blijf je bij het gebruik van de boog onzichtbaar voor vijanden. De boog heeft vier verschillende soorten pijlen die je kunt gebruiken, elk werkt weer beter in een andere situatie. Denk hierbij aan een explosieve pijl voor voertuigen en elektrische pijlen om een groepje vijanden uit te schakelen. Ook valt in te stellen hoe strak je de boog aanspant. Al stel je deze zwaarder in, is het zelfs mogelijk om vijanden met een pijl vast te nagelen aan muren. De CELL-soldaten zijn met 1 pijl al verslagen. De Ceph aliens daarentegen, zijn al weer een stuk lastiger en hebben soms twee tot zelfs drie pijlen nodig.
Naast de pijl en boog en ‘gewone vuurwapens’ kan Prophet, door alle Ceph technologie in zijn Nanosuit, ook gebruik maken van de Cephwapens. Zodra je een alienwapen oppakt, verandert ook het vizier van Prophet. Er verschijnen alien tekens en allemaal verschillende data op het scherm. Dit toont maar weer het bekende oog voor detail van Crytek.
Grafisch indrukwekkend
Crytek heeft met hen CryEngine 3 weer prachtige plaatjes op mijn beeldscherm weten te toveren. Waar ik Ni No Kuni: Wrath of the White Witch onlangs nog prachtig noemde, door de kleurige Animebeelden van Studio Ghibli, weet Crytek dit voor elkaar te krijgen met realistische beelden.
Het lange gras wuift zachtjes mee in de wind en buigt met Prophet mee, als hij er door heen sluipt. De gezichten van personages bezitten zoveel details, dat ik soms zat te twijfelen of ik nog op mijn Playstation 3 zat te spelen. De consoleversie van Crysis 3 ziet er al indrukwekkend uit en mag op dit moment één van de mooiste spellen genoemd worden. Maar waar Crysis 3 pas echt tot zijn recht komt, is de PC-versie. Crytek heeft altijd bekend gestaan om prachtige beelden in PC-games. Dit begon al met de eerste Far Cry en zij hebben dit gewoon doorgetrokken naar de nieuwste Crysis. Reken er wel op, dat als je Crysis 3 met de hoogste instellingen wilt spelen, je een PC nodig hebt waar NASA (bij wijze van) jaloers op is.
Alle tussenfilmpjes zijn ingame, en de overgang tussen cutscene naar game is naadloos. Toch zit er een nadeel aan het feit dat de filmpjes er hetzelfde uitzien als het spel zelf. Tijdens de cutscenes gebeuren soms hele gave dingen. Zo stapte Prophet in een filmpje onder andere, in de cockpit van een gevechtsvliegtuig. Ik greep meteen de controller, omdat ik dacht dat het mijn beurt was om te vliegen. Dit kwam merendeel door het feit, dat de levens en energiemeter van Prophet ook in beeld kwamen te staan. Helaas was dit niet het geval en bleek het hele stuk een filmpje te zijn.
Makkelijke crisis
Dat is in mijn ogen dan ook het grote probleem van Crysis 3; het neemt je teveel mee aan de hand. Laat je te weinig gave dingen zelf doen. Ook lijkt de moeilijkheidsgraad erg naar beneden te zijn gehaald, in vergelijking met de vorige delen. Ik had totaal geen moeite om de erg korte singleplayer uit te spelen. Reken op maximaal acht uur spelen op de normale moeilijkheidsgraad. Daarna is er, zodra het verhaal is afgelopen, weinig meer te doen in de single player. Gelukkig bevat Crysis 3 ook nog een multiplayer.
Multiplayer
De multiplayer is makkelijk samen te vatten als: “Call of Duty op steroïden”. Hij bestaat voor het grootste gedeelte uit bekende modi als: Team Deathmatch, Capture the Flag etc. Alleen worden de online potjes van Crysis 3, een stuk leuker gemaakt, doordat iedere speler zijn eigen Nanosuit aan heeft. Ook verschijnen er tijdens de wedstrijden hulpmiddelen, zoals de grote Pinger-robot. De speler die hier instapt, heeft een groot voordeel tegenover zijn vijanden, tot het moment dat hij er uit geschoten wordt.
Ikzelf vond het heerlijk om bovenop een berg, de onzichtbaarheidsmodus van mijn Nanosuit te activeren en met een sniper rifle, de tegenstanders stuk voor stuk uit te schakelen. Net als in de single player, zijn er in de multiplayer verschillende speelstijlen mogelijk. Ben jij iemand die de “Armor mode” van het Nanosuit activeert en “guns-blazing” op de vijand afrent? Of ben je eerder iemand die, net als ik, vanaf een afstandje iedereen neerhaalt? Het is allemaal mogelijk.
Grote nieuwkomer in de multiplayer is de Huntermodus. In dit zenuwslopende speltype moet een groep CELL-soldaten, het anderhalve minuut volhouden tegen een clubje onzichtbare Hunters. Zodra een CELL-speler is neergehaald, wordt hij toegevoegd bij de Hunters, waarna ook hij op de overgebleven soldaten moet jagen. De soldaten kunnen zichzelf ook verdedigen tegenover de Hunters door middel van hun wapens, maar teamwork is hierbij echt een vereiste.
Conclusie
Hoe mooi de graphics van Crysis 3 wel niet zijn, is en blijft het op gameplay gebied een afgestompte versie van Crysis 2. Dit betekent niet dat Crysis 3 een slechte game is. Want ondanks de AI soms niet bijster intelligent is en de single player aan de korte kant is, maakt de diepere betekenis van het verhaal een hoop goed in mijn ogen. Voeg daar een multiplayer aan toe, die bij mij Call of Duty volledig heeft vervangen en je hebt een pakket dat geschikt is voor de liefhebber van een goede shooter.
Crysis 3 is nu beschikbaar voor Xbox 360, Playstation 3 en PC.
Voor deze recensie is de Playstation 3 versie gebruikt.
Marc de Haas