Vampire Weekend in AFAS Live: een band die alles kan

Sinds hun debuutalbum uit 2008 is de band Vampire Weekend zich blijven ontwikkelen. Van springerige punkliedjes met Afrikaanse invloeden tot gelaagde intelligente popsongs. Tijdens het concert in de AFAS Live in Amsterdam kregen we van al die kanten van Vampire Weekend wel iets te zien. In de toegift bleek dat de bands zelfs nog meer talenten heeft.

De show begint met een blik op de oude Vampire Weekend. Voor een groot doek met daarop de bandnaam speelt Vampire Weekend als trio een handvol oude nummers. Opvallend is hoe fel en gedreven het drietal het concert aftrapt. Je zou haast gaan denken dat de band met zijn drieën met gemak de avond vol kan maken. Al horen we al wel op de achtergrond instrumenten die op dat moment niet zichtbaar zijn.

Natuurlijk gaat achter het doek de rest van de band schuil. Tijdens Ice Cream Piano zien we een toetsenist, een extra drummer, een gitarist/saxofonist en een violist/gitarist. Ook lopen er her end er roadies met gele hesjes die instrumenten en apparatuur verplaatsen. Het doet wel een beetje denken aan de Talking Heads tijdens Stop Making Sense. Niet alleen door de verbouwingen op het podium, maar ook de de grijs-witte outfits van de bandleden én vooral de muziek. Vampire Weekend combineert heel knap elementen uit rock en punk met funk, disco, afro en jazz.

Dynamiek

Het is duidelijk dat de band in de loop der jaren is gegroeid. Dat is te horen als je de albums van Vampire Weekend op chronologische volgorde beluisterd. Live doen ze er nog een schepje bovenop. Omringd door een aantal erg goede muzikanten is er ruimte voor dynamiek en experiment. Regelmatig worden nummers voorzien van mooie solo’s op saxofoon, gitaar, viool of piano. Naast de eerder genoemde Talking Heads duikt ook Bruce Springsteen met zijn E-Street Band op als associatie. Vooral de uitgebreide versie van Sunflower maakt indruk.

Na een sterk einde van de reguliere set met Mary Boone en Harmony Hall als persoonlijke hoogtepunten komt de band terug voor een unieke toegift. In plaats van een paar van de grootste hits in een plichtmatige encore kiest Vampire Weekend ervoor om het publiek te laten bepalen welke nummers er worden gespeeld. Fans mogen suggesties doen waarna de band een poging doet om een stuk van dat liedje te spelen.

Op zoek naar akkoorden

Aangezien Vampire Weekend dat al de hele tour doet zijn veel fans voorbereid en verschijnen er overal bordjes met titels van favoriete liedjes. Deze bijzondere toegift begint met een nummer dat de band in de vingers heeft: Dancing in the Dark van Bruce Springsteen. Daarna volgt een poging om Modern Love van Bowie te spelen. Ezra Koenig herinnert zich vooral de zin ‘gets me to the church on time’ en de rest van de band is vooral op zoek naar de juiste akkoorden.

Daarna volgen in hoog tempo geslaagde verzoeknummers van onder andere Arctic Monkeys, Metallica, The Cure, Grateful Dead, Radiohead, Take That en a-ha. Speciaal voor de feestdagen zijn er ook twee kerstliedjes en The Chanukah Song van Adam Sandler. Het verzoek om Giant Steps van John Coltrane te spelen slaat Koenig beleefd af: “Dat zijn echt te veel akkoorden”. Dit alles laat wel zien (en horen) dat deze uitgebreide versie van Vampire Weekend op het podium staat om plezier te beleven en dat enthousiasme slaat over op de zaal. Met twee eigen nummers als slot van de avond is het feest voorbij. Vampire Weekend heeft ons overtuigd van zijn unieke veelzijdigheid.