Nicolas Jaar was één van de meest innovatieve en veelgenoemde artiesten in de electronische muziek van 2011. Zo was hij bijvoorbeeld de beste nieuwe artiest volgens het toonaangevende xlr8r en gaf het immer kritische Pitchfork zijn album Space is Only Noise een 8.4.
De muziek is zo eclectisch als zijn afkomst: deze Chileense Amerikaan produceert een sfeervol en warm geheel van langzame minimal, ambient en beats, volgesmeerd met samples van fado zangeressen, jazz-trompetterij en Caribisch getrommel. Momenteel reist hij clubs over de hele wereld af, en zondag 15 januari stond hij in de Melkweg in Amsterdam. Thuis komt zijn muziek goed tot zijn recht met een kopje thee op de bank, maar wat maakt hij er live van?
De avond kent een zorgvuldige gekozen opbouw, die wordt geopend door voorprogramma Valentin Stip. In een uur of drie tijd verschuiven de dj´s de pitch-slider langzaam van 60 tot 120 BPM, resulterend in een spannende set. Valentin Stip begint met zijn trage maar cultureel zeer verantwoorde loungemuziek, waarop je weinig anders kon doen dan heerlijk heen en weer deinen en je verbazen over de dikke beat en de freaky samples van natte handclaps. Na een uurtje losgeweekt te zijn in het lauwwarme bassbadje van deze Fransman, komt de hoofdact het podium op die het geheel op zijn gemak voortzet.
Nina Simone
Meneer Jaar heeft niet bepaald haast: niet alleen blijft het tempo lang laag aan het begin, ook is hij erg spaarzaam met beats en bass. Hoewel dit wellicht frustrerend klinkt, werkt deze plagerige tantra-techno als een tiet: iedere beat wordt volop genoten en met huid en haar verorberd door het gewillige publiek. Ondanks dat het een vreemde combinatie is van wegdeinen met slowdansen, is het tegelijkertijd erg spannend en interessant. Ook speelt hij enkele malen stukjes live piano, terwijl zijn laptop rustig verder deint. Terwijl het tempo stijgt, krijgt het publiek steeds meer van wat zij vragen en worden de samples steeds bekender. Als dan uiteindelijk de treurige stem van Nina Simone erbij wordt gemixed, gaat het dak eraf. Heel apart, en heel gaaf.
Alles bij elkaar is het zeker geen standaard dansfeestje: de geweldige opbouw zorgt voor een grote spanning en een unieke sfeer. Volgende keer als Nicolas een optreden geeft met band, wat hij vorige zomer nog op Pitch heeft laten zien, ben ik zeker weer bij. En mocht je hiervoor nog nooit hebben gehoord van dit 22-jarige wonderkind, zoek dan zeker even zijn cd en in het bijzonder zijn ep’s op.