Het is in een andere zaal en met een ander orkest, maar verder is op papier de show van Sigur Rós in Carré een exacte kopie van die in het Concertgebouw in 2023. Als we onze recensie van die avond teruglezen, zouden we het overgrote deel van de tekst direct kunnen kopiëren naar een verslag van het optreden in Carré. Toch voelde deze avond net zo sprankelend en magisch als de eerste keer.
De kracht zit ‘m in de combinatie van de muziek van de IJslandse band en de arrangementen voor het orkest. Dit keer is dat het Noordpool Orkest uit Groningen. Het gevoel van in een zaal zitten waarin een orkest speelt, is iets wat je moet ervaren. De dynamiek in de muziek is wat deze avond zo goed maakt. Klassieke arrangementen en instrumenten speelden altijd al een rol in de muziek van Sigur Rós. Deze avond is daaraan een fraai eerbetoon.
De muzikale hoofdrol ligt bij frontman Jonsí en zijn bandleden, maar ze pakken niet de spotlights. De band zit min of meer verstopt in het midden van het orkest. Het is daarom soms goed kijken naar wat ze precies doen. Zeker omdat de rookmachine op het podium overuren draait. Hoeveel je meekrijgt van wat Sigur Rós nu precies doet, hangt af van welke stoelen in de zaal je hebt gekocht. We hebben best goed zicht op Jonsí en zien hem zeer geconcentreerd zingen en zijn gitaar met de strijkstok bespelen. Opvallend is hoe goed hij bij stem is en hoe mooi het past bij de setting van de avond.
Geklap en gejuich
De nummers die we horen zijn een fraaie combinatie van oud en nieuw werk. De avond begint met het sfeervolle Blóðberg van het meest recente album ÁTTA. De nummers daarvoor zijn ook speciaal geschreven om met een orkest uit te voeren. Het zijn echter de oudere klassiekers uit het oeuvre die (net als de vorige keer) de meeste indruk maken. Dat kan natuurlijk ook deels komen omdat dit sowieso persoonlijke favorieten zijn, sommige al jarenlang. Als we letten op de reacties uit het publiek zijn we niet de enige personen die er zo over denken. De fans bewaren hun geklap en gejuich steeds netjes voor de pauzes tussen de nummers, maar bij Starálfur en Hoppípolla klinkt het allemaal een stuk luider.
Alleen al voor deze twee nummers zouden we zo weer een paar dure kaartjes voor dit optreden kopen. Vooral de passages waarin het orkest op volle sterkte de bekende melodieën uit de stukken speelt is ontroerend mooi. Ook zijn dit de tweede composities op de setlist die het meest op traditionele popliedjes lijken. De lichtvoetigheid in combinatie met de kracht van het orkest doet wonderen. De vorige keer concludeerden we dat Sigur Rós samen met een orkest pure magie was. Die mening staat ruim twee jaar later nog steeds overeind.
Setlist
Deel 1:
Blóðberg
Ekki múkk
Fljótavík
8
Von (long version)
Andvari
Starálfur
Dauðalogn
Varðeldur