Dit weekend was bijzonder voor de fans van de IJslandse band Sigur Rós. Op vrijdag verscheen er voor het eerst in lange tijd een nieuw album en op zaterdag speelde de band in het Concertgebouw in Amsterdam. Daarbij kreeg Sigur Rós muzikale ondersteuning van het London Contemporary Orchestra.
Met datzelfde orkest is ook het nieuwe album ÁTTA opgenomen. De opening van de avond was dan ook met Blóðberg, het nummer dat deze week het album voorging. Het laat perfect horen welke nieuwe richting Sigur Rós is ingeslagen sinds het een drummer-loos trio is geworden. De combinatie van een klassieke omlijsting plus de indrukwekkende falset van zanger Jón Þór “Jónsi” Birgisson beloofde veel moois voor de rest van de avond.
Akoestiek
Zeker in het Concertgebouw, dat wereldwijd bekend staat om zijn geweldige akoestiek. De dynamiek van een orkest komt daar ontzettend goed uit de verf. Dit alleen al is een ervaring die iedereen eens moet hebben meegemaakt. De stem van Jónsi klinkt zo ongelooflijk loepzuiver en elk detail in de muziek weet te sprankelen.
Er is natuurlijk veel aandacht voor de nummers van het nieuwe album, maar Sigur Rós speelt ook flink wat ouder werk. En op die momenten is alles net even een tandje beter. De composities van ÁTTA zijn prachtig, maar om een nummer dat je al ruim 20 jaar koestert in deze setting te horen, dat is zo bijzonder. Zo’n eerste moment van echt muzikale perfectie kwam tijdens Starálfur. Ondersteund door het orkest kwam dit nummer op zo’n mooie manier tot bloei. Echt ontroerend.
Hoppípolla
In de tweede set van de avond was de hoofdrol op dat gebied weggelegd voor Hoppípolla. Halverwege een nummer of compositie juichen of klappen is eigenlijk uit den boze volgens de etiquette van een klassieke concertzaal, maar in dit geval konden vele fans hun opwinding niet onderdrukken. Heel mooi was ook hoe juist dit nummer een wat stevigere basis kreeg met volop ruimte voor de percussionisten van het orkest.
Ondanks dat het allemaal vreselijk mooi was, smachtte je heel soms wel eens naar wat opvallende drums of gitaren. Zeker als je het geluid van de band vergelijkt met de stevige rocksound die ze nog niet zo lang geleden in AFAS Live liet horen. Los daarvan was deze avond in het Concertgebouw te omschrijven als pure magie. Fantastisch om dit een keer te hebben meegemaakt.