Het gaat hard met Fontaines D.C. In vijf jaar tijd heeft de band een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Van de heerlijk opgefokte postpunk van Dogrel uit 2019 zijn we in 2024 uitgekomen bij het album Romance met daarop een veel rustiger en poppy geluid. Het heeft de bands veel nieuwe fans opgeleverd. Vandaar dat Fontaines D.C. inmiddels de AFAS Live twee keer kan uitverkopen. Maar is de band ook klaar voor dit nieuwe hoofdstuk?
Bij de eerste van de twee concerten viel het op dat het al vroeg heel druk was in de zaal. Wij waren duidelijk niet de enigen die het voorprogramma Wunderhorse wilden zien en horen. De Britse band kwam dit jaar met een geweldig goed album (Midas). Deze stond ook centraal in de korte setlist die Wunderhorse mocht spelen. De band klonk en oogde gepassioneerd en de muziek overtuigde. We kunnen niet wachten om deze band een keer als headliner van een eigen show te zien.
Romance
Fontaines D.C. opende spectaculair met een doorschijnend doek voor het podium, waardoor slechts de schaduwen van de bandleden te zien waren. Het nummer Romance klonk lekker dik aangezet en daardoor had de hele zaal direct zin in de avond. Na het verdwijnen van het doek pakten de Ieren meteen door met Jackie Down the Line, wederom een uitstekende keuze. We kregen aan het begin al direct een paar sterke nummers uit de catalogus van Fontaines D.C. voorgeschoteld.
Toch zakte na een paar nummers het tempo en de fut wat weg. Death Kink en Sundowner van het nieuwe album klonken wat saai. We merkten dat de aandacht van het publiek verslapte, terwijl de band ietwat plichtmatig de nummers speelde. Wat extra visuals op het podium of wat meer interactie van de bandleden met de zaal hadden wellicht geholpen. Gelukkig zorgde het oude nummer Big voor nieuwe energie. Toch gebeurde even later weer precies hetzelfde met het te rustig gebrachte Horseness is the Whatness en Nabokov. Ook deze waren net iets te plichtmatig en daardoor best saai. Nu moest Boys in the Better Land te pas komen om het vuur weer op te laten laaien.
In eerste instantie zou je misschien denken dat het publiek vooral veel oudere punknummers wilde horen, maar daar zit het probleem niet. Romance is daarvoor een te goed album. Aan het einde van de show zaten flink wat nieuwe nummers die het wel goed deden. Bijvoorbeeld In the Modern World. Toch is de band op zijn best als het tempo net wat hoger ligt. Zo deed Favourite het erg goed en natuurlijk de uitsmijter Starbuster.
Ontwikkeling
In een razend tempo is Fontaines D.C. zich muzikaal aan het ontwikkelen. We zijn benieuwd naar waar de band over een paar jaar staat. De kans is groot dat ze in nog grotere zalen spelen en dat er inmiddels een aantal serieuze hits op de setlist staan. Nu was er toch af en toe het gevoel dat de bandleden moeite hebben met het inpakken van een groot publiek. Vroeger hoefden ze alleen maar hard en fel te spelen om de zaal te doen kolken, maar nu met rustiger materiaal op de setlist zal er harder moeten worden gewerkt om ook dan iedereen te overtuigen. Over de hele avond gezien was het een prima concert. We hebben een aantal punten van kritiek genoemd, maar dat komt wellicht omdat we de band al vaker in actie hebben gezien.