Sucker Punch is de studio die we vooral kennen van de Sly Cooper en InFamous games. Voor hun nieuwste game pakken ze het even anders aan en nemen ze ons mee naar het Japanse eiland Tsushima. In het jaar 1274 welteverstaan, toen de Mongolen het eiland binnenvielen.
De samoerai code
Waar de Mongolen in de geschiedenisboeken het af moesten leggen aan typhonen, ben jij als speler in Ghost of Tsushima de storm die de indringers moet wegjagen. Als eervolle samoerai probeert Jin zich aan zijn code te houden, maar de weergaloosheid van de vijand geeft hem geen andere keus om buiten het boekje om te moeten werken en vanuit de schaduw aan te vallen.
Op het gebied van verhaal zet het een standaard samoerai verhaal neer en dat sausje ligt er af en toe zelfs iets te cliché-achtig bovenop. Zo is Jin zijn oom vastgeroest in de traditie en keurt hij de nieuwe methodes van Jin ten strengste af, dit terwijl je als speler allang weet dat het niet anders kan. Daarnaast verzamelt hij een club mensen van verschillende achtergronden en verhalen bij elkaar om de invasie te stoppen, terwijl hij in ieder dorpje mensen helpt om vervolgens met de zonsondergang te vertrekken.
Hoewel de hoofdverhaallijn en de thematiek vrij voorspelbaar is, zijn een groot aantal side quests wel sterk geschreven en wisten ze mij op sommige momenten zelfs te ontroeren.
Kleding maakt de samoerai
Het verhaal is een mix van werkende en minder werkende elementen, maar de gameplay daarentegen is erg fijn en mag naast de prachtige spelwereld gezien worden als het grootste pluspunt.
Of je het nou op een stealthy manier begint om alvast wat mensen uit te schakelen voordat je de aanval start (want daar zal het altijd op uitdraaien), of al meteen vol in de aanval gaat, het voelt allebei goed aan. Dat is iets wat veel games in het genre niet kunnen zeggen. Gaandeweg speel je steeds meer moves, gadgets en harnassen met verschillende perks vrij, waardoor ik bij de start van de tweede Act al flink kon huishouden als een heuse samoerai/ninja combinatie. Met name de zwaard combat is erg fijn en door te wisselen tussen zwaardstijlen kan je makkelijker bepaalde vijanden aanvallen. Deze tactische gameplay zorgt voor een extra uitdaging bovenop de al agressieve vijanden en het kan met vlagen best pittig worden.
Klein zeer
Ondanks dat de game er mooi uitziet en de gameplay fijn werkt, mist Ghost of Tsushima toch datgene wat het uniek maakt in het open world genre. Natuurlijk heeft het de geschiedenis en samoerai setting die we niet vaak zien, maar als je kijkt naar InFamous uit 2009 was dat ook een open world game met collectibles en districten die je moest bevrijden. Alleen had je daar – naast de superkrachten van Cole en Delsin – ook een karma systeem met goede en slechte keuzes om het verhaal op te spicen.
Door dat gebrek voelt het qua open world game aan, alsof het de afgelopen jaren al had uit kunnen komen en helpt het genre niet vooruit. Je zou haast kunnen zeggen dat Ghost of Tsushima het eindresultaat is als een grote Sony studio “een standaard Ubisoft” game als Assassin’s Creed zou maken. Met name vanaf Act 2 gaat dit in overdrive als er kampementen op de kaart verschijnen die je moet bevrijden van Mongolen. Het heeft zelfs de optionele objectives waarmee je extra “xp” krijgt.
Ik klink hier vrij negatief, maar het is niet per se een slechts iets. De gameplay is vermakelijk en biedt een stortlading content om je uren zoet mee te houden en waar er op dit moment even geen grote releases zijn en we voor het grootste gedeelte nog thuis moeten blijven komt hij op het perfecte moment uit.
Kurosawa approved
Zoals ik al eerder zei heeft Sucker Punch de inspiratie overduidelijk gehaald uit de klassieke samoeraifilms van onder andere Akira Kurosawa en ze komen hier ook gewoon voor uit. Sterker nog, er is zelfs een speciale Kurosawa modus die je op ieder moment kan activeren. De studio heeft zelfs een akkoord gekregen van de Kurosawa-familie om zijn naam ervoor te mogen gebruiken.
Het levert mooie plaatjes op waar, de zwarten en witten net wat anders zijn dan bij een gewoon zwart-wit filter en het geeft naast een filmgrain ook het geluid een blikkerige make over. Maar stilstaande beelden zijn één ding, een game moet gespeeld worden. Rondrijden, vechten en verkennen is in de Kurosawa modus geen enkel probleem, maar als de eerstvolgende doelstelling is om de paarse bloemen te volgen, tja, dan zet je hem toch al snel weer uit. Het is een leuke gimmick om af en toe aan te zetten, maar ik zou er niet de hele game mee spelen. Het kleurenpalet van Ghost of Thushima’s wereld is ook veel te mooi om verloren te laten gaan.
Mooie plaatjes
De wereld is dusdanig mooi dat ik tijdens het spelen om de haverklap de Photo Mode activeerde om het vast te kunnen leggen. Het is inmiddels een bekend fenomeen in gaming geworden en vrijwel iedere open world game heeft er tegenwoordig wel een.
Ghost of Tsushima is met zijn uitgestrekte vlaktes, kleurrijke bossen en stijlvolle gevechten een perfecte kandidaat ervoor en mijn harde schijf zit inmiddels aardig vol met afbeeldingen en video’s. De makers zijn – ondanks dat een aantal basisfuncties zoals instelbare helderheid ontbreken – een stapje verder gegaan dan de standaard filtertjes en een camera die je vrij kan bewegen. Het tijdstip van de dag, het weer, zelfs de richting van de wind en hoe hard deze waait kunnen aangepast worden want het unieke aan deze photo mode zijn de geanimeerde afbeeldingen die je kan maken. Jin zelf staat stil, maar zijn kleding wappert subtiel (of niet bij harde wind) en verschillende effecten zoals vallende bladeren of vuurvliegjes zijn samen met muziek toe te voegen ter ambiance. Een gave toevoeging die in sommige situaties zelfs voor een mooier plaatje zorgde dan het stilstaande beeld.
Een selectie hoge resolutie “foto’s” die ik tijdens het reviewen heb gemaakt zijn te zien via de volgende link of de galerij onder deze galerij:
Conclusie
Het duurde even voordat Ghost of Tsushima bij mij wist te klikken, maar dat lag niet per se aan de game, maar meer aan het sublieme The Last of Us Part II waar ik mij daarvoor in heb gestort. Het moment dat hij klikte, was ik vanaf dat moment zo een aantal uur kwijt per gamesessie. Niet alleen door de missies en de gameplay, maar ook door simpelweg te genieten van de prachtige omgevingen.
Het is in mijn ogen een stapje omlaag na hun vorige werk in InFamous, maar dat betekent niet dat het een slechte game is. In tegendeel zelfs; Ghost of Tsushima komt op het perfecte moment uit. Er komen even geen grote releases meer uit, waardoor je juist de tijd hebt om je te verliezen in een grotere open world game met veel sidequests.
Ghost of Tsushima is vanaf 17 juli exclusief beschikbaar voor de PlayStation 4.
Marc de Haas
