In 2012 las ik met veel plezier de roman Incognito van Henk Rijks. Het verhaal over een in Amsterdam ondergedoken wereldster zat vol met bonte personages, sterke dialogen en vooral veel herkenbaarheid. Na Incognito bleef het jarenlang stil, maar nu is er De Overblijfvader.
Het verhaal begint in Zuid-Amerika waar Tonk een zorgeloos leventje op zijn eigen ranch heeft. Tot er plots een telefoontje uit Nederland komt: zijn ex-vrouw is overleden en Tonk’s zonen staan er nu alleen voor. Halsoverkop vertrekt Tonk naar Nederland om voor zijn kinderen te zorgen.
Terug naar Oestgeest
Eenmaal aangekomen in Oestgeest moet Tonk zich proberen te schrikken in zijn vaderrol en bovendien wennen aan de culturele etiquette in het chique dorp. Dat gaat nog niet zo makkelijk. Al snel ontmoet Tonk een andere outcast, de Afghanistan-veteraan Staal. De twee blijken elkaar om verschillende redenen hard nodig te hebben, met een bizarre ontknoping tot gevolg.
Het mooie aan de boeken van Henk Rijks is dat hij heel goed een bepaald milieu kan omschrijven. Dit keer het kakkineuze Oestgeest waar ieder leven perfect en geslaagd lijkt, maar waar achter die façade volop ellende schuilgaat. Tonk worstelt zich op hilarische wijze door de etiquette van het dorp heen, waardoor De Overblijfvader een mooie maatschappijkritische toon heeft. Voeg hieraan de bonte personages, de rake observaties en het over-de-top-verhaal toe en je hebt een boek dat heerlijk wegleest. Goed dat Henk Rijks weer terug is.