Reynolds Woodcock maakt de prachtigste jurken voor de allerrijkste vrouwen op aarde. Hij is zo gepassioneerd door zijn werk dat er geen ruimte is voor een relatie. Toch begint hij er een met serveerster Alma, die hij tot zijn muze maakt. In Phantom Thread zie je op prachtige wijze de liefde en vooral de pijn van deze relatie.
Met elke film die Paul Thomas Anderson maakt, legt hij voor zichzelf de lat nog hoger. Elk detail is belangrijk: de keuze van de cast, het script, de filmtechnieken en de muziek. Hierdoor ademt elke seconde van Phantom Thread een ongewoon grote passie voor film uit.
Allerlaatste rol
Hopelijk slaat PT Anderson niet zover door in zijn passie als Reynolds Woodcock. Anderson wist acteur Daniel Day-Lewis over te halen om voor de allerlaatste keer een filmrol te spelen. Hij zet de nukkige Woodcock op glorieuze wijze neer. Een knappe prestatie, want de ontwerper is een man met vele gezichten en emoties. Zeker als hij de jonge Alma in zijn leven laat. Deze rol, vertolkt door de Luxemburgse actrice Vicky Krieps, is de allergrootste verrassing van de film.
Alma ontpopt zich van een jong meisje uit Wales, die onder de indruk is van een getalenteerde man uit een heel ander milieu, tot een sterke vrouw die tegenwicht durft te bieden. Het probleem is echter dat Reynolds Woodcock er niet de man naar is om tegengesproken te worden. Phantom Thread draait vooral om die haast onzichtbare strijd tussen de twee. Paul Thomas Anderson zet al zijn kunde in om dit verhaal zo mooi mogelijk in beeld te brengen.
Alles klopt aan de Phantom Thread: de kleuren, de kleding, de prachtige soundtrack van Jonny Greenwood. Ga deze film zien!
