Retro is een begrip dat vaak terugkomt als het gaat om bepaalde modestromingen, beeldende kunst, architectuur, meubels en nog veel meer.
Simpel gezegd: eens in de 15 á 20 jaar komt een bepaalde stijl terug die wij allang vergeten zijn of liever niet meer aan herinnerd willen worden Ook in de muziek zie je tegenwoordig veel retro terugkomen. Denk aan The Darkness die de tijden van de glamrock deed herleven. Of bijvoorbeeld Wolfmother die bijna net zo psychedelisch klinken als Led Zeppelin en Pink Floyd in hun beste dagen. Azari & III zou je wellicht in het zelfde rijtje kunnen zetten. We hebben het dan over de house muziek die in de eind jaren 80 en begin jaren negentig de clubs veroverden.
Vanaf 2009 begon dit collectief uit Toronto, bestaande uit de producers Dinamo Azari en Alixander III, aan hun opmars in de clubs en de specialistische platenzaken. Met de vocalen krijgen zij hulp van het duo Fritz en Cedric. Met ‘Hungry For The Power’ en ‘Reckless (With Your Love)’, en vorig jaar met ‘Indigo’ en ‘Into The Night’ maakten zij het housepubliek alvast lekker. Toen begin dit jaar ‘Manic’ uitkwam barstte de spreekwoordelijke bom en raakten de Canadezen bekend bij het grote publiek. Een uitverkocht optreden in de Melkweg (samen met Hercules & Love Affair) volgde en sinds een paar weken ligt het debuutalbum in de winkels.
IJzersterke afsluiters
Naar mijn mening maken Azari & III de toch wel hooggespannen verwachtingen niet helemaal waar. De vijf hierboven genoemde tracks vormen zonder twijfel het hoogtepunt van het album. ‘Azari & III’ luistert weg als een gemiddeld indierockconcert. Het album begint heerlijk met ‘Into The Night’ en ‘Reckless (With Your Love)’. Bij deze tracks is het onmogelijk om stil te blijven zitten. Na ‘Indigo’ zakt het album wat in om na ‘Undicided’ even van het podium te verdwijnen. Met ‘Hungry For The Power’ en ‘Manic’ als ijzersterke afsluiters is de tendens van het album wel positief te noemen.
Mijn conclusie na 11 tracks en een kleine 63 minuten Azari & III? Alle nummers van het album zijn zeer dansbaar te noemen, maar het middenstuk van het album is redelijk zwak te noemen. Eentonigheid is een woord wat ik bijna in de mond wil nemen, maar niet ga doen omdat het album met de pieken aan het begin en eind toch wel genoeg variëteit kent. ‘Azari & III’ is een teleurstellend album te noemen voor de muziekliefhebber die hun al een tijd volgt, maar een heel verfrissend en dansbaar album voor luisteraars die nog nooit van hen hebben gehoord. Ik ben benieuwd wat de toekomst zal brengen voor het collectief uit Toronto. Wellicht zijn we ze volgend jaar helemaal vergeten of misschien inspireren zij wel muzikanten om in 2030 een nieuwe classic house revival in te luiden. Het antwoord zal daar vast in het midden liggen.
Mo Banadji