Soms zou je willen dat een boek met een open einde eigenlijk verder zou gaan, zodat je weet hoe het echt afloopt. De vele fans van Haruki Murakami worden hiermee op hun wenken bediend. Normaal eindigen zijn verhalen met veel onbeantwoorde vragen. Dit was ook de bedoeling met het tweeluik 1Q84, tot Murakami besloot een derde deel toe te voegen aan het verhaal.
Tengo en Aomame
Haruki Murakami had zich tijdens het schrijven van 1Q84 laten beïnvloeden door Das wohltemperierte Klavier van Bach. Net als het klassieke stuk zou het verhaal gaan bestaan uit twee boeken waarin in elk deel 24 hoofdstukken staan die om en om worden afgewisseld door een ander personage. Je zou van 1Q84 nog steeds alleen de eerste twee delen kunnen lezen en je daarmee prima vermaken. Toch besloot de Japanse schrijver van 1Q84 een trilogie te maken. Lezers van de eerste twee delen weten wel waarom. Iedereen die het verhaal van de geliefden Tengo en Aomame kent smacht naar meer en wordt in boek drie niet teleurgesteld.
Aan het einde van deel twee lijken de twee elkaar bijna gevonden te hebben, maar in deel drie blijkt het toch iets gecompliceerder te liggen. Allereerst voert Murakami een derde hoofdpersoon op. In plaats van dat de hoofdstukken om en om de verhalen van Tengo en Aomame zijn, zit daar iemand tussen. Degene zit overigens niet alleen in de verhaalstructuur de twee in de weg, ook in het verhaal zelf is dat het geval. Dit maakt van deel drie een onvervalste pageturner met aan het eind van elk hoofdstuk een enorme cliffhanger.
Twee manen
Murakami-puristen zullen misschien wat moeite hebben met het feit dat de schrijver wel heel veel informatie prijsgeeft en het verhaal een min of meer begrijpelijk einde geeft, maar de gemiddelde lezer heeft met dit boek gewoon een vreselijk spannend boek in handen. Die overigens nog steeds in een absurde wereld met twee manen aan de hemel speelt. En wie dieper graaft kan nog steeds veel dubbele lagen uit het verhaal halen. Vooral de verwijzingen naar Carl Gustav Jung zijn de moeite van het uitpluizen waard.
We kunnen eigenlijk maar een echt nadeel aan dit boek bedenken en dat is dat het verhaal nu echt voorbij is en dat het lange wachten op een nieuw boek van Murakami kan beginnen.