HD-remakes van games zijn hip. De afgelopen paar jaar komen er steeds meer collecties uit, van oude titels in een nieuw jasje. Namen als Ratchet & Clank, Metal Gear Solid en God of War hebben al hun eigen remakes gekregen. De ‘nieuwste’ in deze reeks van oppoetsbeurten is de Hitman-serie.
Kale huurmoordenaar
In de Hitman-games speel je met een kale, gekloonde huurmoordenaar genaamd Agent 47. Deze naam heeft hij gekregen door de streepjescode, die op zijn achterhoofd staat getatoeëerd. Agent 47 is werkzaam voor een organisatie genaamd ICA en krijgt via hen, contracten binnen. 47 reist over de hele wereld heen om zijn doelwitten te elimineren . Van het tropische Zuid-Amerika tot de ondergesneeuwde pleinen van Moskou. Zelfs in ons eigen Rotterdam moet de kale assassin iemand elimineren.
De games die op de disc staan zijn: Hitman 2: Silent Assassin (2002), Hitman: Contracts (2004) en Hitman: Blood Money (2006). Wat opvalt is dat het eerste deel ontbreekt, maar dit is makkelijk te verklaren. De eerste Hitman-game was exclusief voor de PC. De sequels die daar op volgde, kwamen ook uit voor de consoles. Het ontbreken van de eerste game is echter geen gemis, want in Hitman: Contracts herbeleefd de kale assassin een aantal missies uit de eerste game.
Als extraatje is ook nog de Hitman Sniper Challenge toegevoegd. Deze minigame kreeg je exclusief als je nieuwste Hitman-game (Hitman Absolution), had ‘gepre-orderd’.
Hoe speel jij?
Aan het begin van iedere missie, krijg je een briefing met alle belangrijke informatie over de locatie, je doelwit en speciale gelegenheden (extra veel bewakers, gesloten deuren etc.). Vervolgens krijg je de mogelijkheid om je uitrusting samen te stellen. Dit is nog maar het begin van hoe jij je missies kunt personaliseren. De manier waarop je de Hitman games kunt spelen, is altijd al erg divers geweest. Ga je al ‘guns-blazing’ door het level heen? Of neem je de rustige aanpak: verken je eerst de omgeving en memoriseer je de looppatronen van alle bewakers? Hoe verleidelijk het soms is om iedereen te benaderen met meerdere kogels, wordt de rustige aanpak wel aangeraden voor de beste score. Bij sommige contacten is het zelfs verplicht om incognito te blijven.
Doordat de opdrachten op meerdere manieren te voltooien zijn, is het leuk om levels opnieuw te spelen. Zelfs al neem je de voorzichtige route, zijn er meerdere manieren om je doel (lees: slachtoffer) te bereiken en te elimineren. Verdoof jij eerst de boodschappenjongen, zodat jij z’n kleren kan stelen en zo toegang verkrijgt tot de keuken, waarna je al sluipend naar je doelwit gaat? Of pak je juist één van de bewakers zodat je direct toegang hebt tot je slachtoffer? De route die je volgt is volledig aan jou.
Ga er echter niet van uit, dat zodra je een vermomming hebt, de games een stuk makkelijker worden. Dit is niet het geval. Zelfs op deze momenten moet je op de omgeving letten. Al kom je te dicht bij een bewaker wordt je alsnog herkent en krijg je iedereen achter je aan.
Dit is ook één van de grotere struikelpunten van de games. Vreemd genoeg wordt de kale huurmoordenaar ook herkend, als zelfs zijn gezicht bedekt is. Op de hogere moeilijkheidsgraden kan dit erg frustrerend zijn.
Voor mij persoonlijk was het niet de eerste keer dat ik de games speelde. Ik heb de games vroeger al eens gespeeld, toen zij uit kwamen. Silent Assassin en Contracts vond ik erg moeilijke games, dit kwam vooral door de erg langzame gameplay. Soms moet je een aantal minuten op één plek blijven wachten, zodat je langs een bewaker heen kunt sluipen of een personage op de juiste plek staat om aan te vallen. Nu had ik op die leeftijd nog niet het concentratie vermogen als ik nu heb , maar zelfs in 2013 begon ik mij te ergeren aan de erg trage gameplay. Blood Money daarentegen is een vlottere game en een stuk lineairder dan zijn voorgangers. Het is dan ook de game die ik met het meeste plezier heb gespeeld.
Houterige Hitman
De besturing van Hitman 2, is niet bepaald iets om over naar huis te schrijven. Agent 47 loopt erg langzaam door de levels heen, draaien gaat niet soepel en laat ik maar niet over het mikken met een wapen beginnen. Juist doordat de eerste twee games al qua gameplay traag zijn, helpt het niet dat de besturing ook traag is. In Hitman Contracts loopt de kale huurmoordenaar al uit zichzelf sneller, maar zijn de problemen met het afvuren van wapens nog steeds aanwezig. Door de ‘verouderde’ besturing ging ik vaak de fout in en werd ik betrapt, werd mijn vermomming doorzien omdat ik te dichtbij kwam, of raakte ik door de camera mijn oriëntatie kwijt. Ook op het gebied van besturing is Hitman Blood Money weer de redder in nood. Agent 47 rent makkelijk in het rond en er zijn veel nieuwe elementen toegevoegd aan zijn besturing, zo kan hij bijvoorbeeld lichamen verbergen.
HD Hitman
Vergeleken met andere HD-remakes, die de laatste tijd zijn uitgekomen, is de Hitman Trilogy het lelijke eendje. Niet elk deel van de HD-trilogie heeft de tand des tijds goed doorstaan, met name Hitman 2 is qua uiterlijk heel erg gedateerd. Contracts is al iets meer opgepoetst, maar de mooiste game van de drie moet toch wel Blood Money zijn. Dit is niet al te vreemd, want het is een game die op deze generatie consoles (Xbox 360/Playstation 3) uit is gekomen.
Conclusie
De Hitman HD Trilogy is een pakket waarbij je veel content krijgt voor je geld (adviesprijs ligt rond de 30 euro). De disc bevat drie volledige spellen met daarin 40 levels en meer dan 75 doelwitten om te elimineren. Deze combinatie zorgt voor een lange tijd speelplezier. Dit komt vooral, doordat ieder level op meerdere manieren te voltooien is en dus leuk is om meerdere malen opnieuw te spelen….ALS je van de erg langzame gameplay houdt tenminste. De eerste paar Hitman games zijn niet voor iedereen geschikt. Pas vanaf Blood Money werden de games meer geschikt gemaakt voor het “algemene publiek”. Ondanks dat de besturing en graphics (bij twee van de drie games) verouderd zijn, is de Hitman HD Trilogy een goede binnenkomer voor mensen die kennis willen maken met de kale Agent 47.
Hitman HD Trilogy is nu beschikbaar voor de Xbox 360 en Playstation 3
Voor deze recensie is de Playstation 3 versie gebruikt.
Recensie: Marc de Haas