In 2005 kwam Traveller’s Tales met een heel nieuw soort Star Wars-game. Het was niet de gebruikelijke volwassen stoere game, maar één die meer op het jonge publiek was gericht. Lego Star Wars was de eerste game in een nu inmiddels lange reeks aan Lego Games. Na meerdere Star Wars, Indiana Jones, Harry Potter en Batman is het nu de beurt aan The Lord of the Rings om in een Lego game veranderd te worden. Heeft Traveller’s Tales de Lego nu te ver uitgemolken. Of hebben ze genoeg nieuwe dingen kunnen toevoegen om de gebruikelijke formule aan te vullen? En is
In mijn recensie ga ik in op bepaalde onderdelen van het verhaal. Deze kunnen door mensen die de (inmiddels elf jaar oude) films hebben gemist, gezien worden als spoilers!
Lord of the Movies
Lego Lord of the Rings gaat in op alle drie de films. Het bevat de grootste en zelfs minder grote momenten van The Fellowship of the Ring, The Two Towers en Return of the King. Het feit dat ze hebben gekozen voor de films en niet de boeken, zorgt ervoor dat er al basis materiaal was om mee te werken. Al dit materiaal is ook voor de game gebruikt. Tijdens de filmpjes en het spelen zelf zitten de geluidsfragmenten uit de film zelf. Zo zijn de originele stemmen van de cast gebruikt voor het spel. Er zit bijna anderhalf uur aan materiaal uit de films in de game verwerkt. Een nadeel hiervan is dat de stemmen soms wat onnatuurlijker klinken, je ziet bijvoorbeeld een close up van Aragorn terwijl je hem in het geluidsfragment van veraf hoort. Dit soort momenten komen gelukkig maar sporadisch voor. Niet alleen de originele stemmen zijn gebruikt voor de game, ook de prachtige soundtrack van Howard Shore zit verwerkt in het spel.
Lord of the Humor
De Lego games die tot nu toe zijn uitgekomen staan bekend om de kindvriendelijke grappen. Nu zijn de Lord of the Rings films niet bepaald de meest kindvriendelijke met ‘enge’ monsters en volwassen hoofdpersonen/thema’s. Het is dan ook een prestatie dat het Traveller’s Tales is gelukt om de stof om te zetten naar een game die geschikt voor de kleinere gamers. De wat meer serieuze/emotionele momenten uit de film ook tikkeltjes humor. Een goed voorbeeld hiervan is de dood van Boromir. In de film blijft hij doorvechten, terwijl hij wordt geraakt door pijlen. In de game zijn de pijlen vervangen door verschillende voorwerpen als bananen, kippen en zelfs bezemstelen. De emotionele dialoog tussen de stervende Boromir en Aragorn blijft hetzelfde. Maar op de achtergrond zie je nu Gimli op een humoristische manier uitbarsten in tranen om de scene wat te verzachten. Het wist iedere keer weer een glimlach op mijn gezicht te toveren. De game is doordrenkt met de gebruikelijke slapstickhumor die, bijvoorbeeld de rivaliteit tussen Legolas en Gimli, alleen nog maar grappiger maakt.
Lord of the Gameplay
Voor het eerst in deze reeks bezit de game een open spelwereld. Tussen de levels door kunnen spelers naar hartenlust Middle Earth verkennen. Het is, naast het gebruik van originele geluidsfragmenten, de grootste verandering van de serie. De spelwereld is niet de grootste die er is. In de films deden de hoofdpersonen er drie films over om de reis van The Shire naar Mordor te maken, in het spel ben je er binnen tien minuten. Het formaat van de wereld maakt niet uit. Voor de jongere gamers is een kleinere wereld juist beter en Traveller´s Tales heeft Middle Earth vol weten te proppen met bezigheden!
Overal in Middle Earth zijn sidequests te vinden waarmee: speciale Mithril-blokken, cheats of bouwplannen voor voorwerpen, te verdienen zijn. De Mithril-blokken kunnen bij de smid ingeleverd worden om speciale voorwerpen te maken die je kunnen helpen om bepaalde quests te voltooien, of de speler een handje te helpen. Er zijn een aantal verschillende soorten missies, maar de meeste komen er op neer dat je een voorwerp voor een personage moet vinden of maken. Zo kwam ik in Mordor een Ork tegen, die in tranen was, omdat hij zijn favoriete koksmuts was verloren. Aan mij dan ook de taak om een voorgaand level opnieuw te spelen en zijn muts terug te vinden.
Ook in deze Legogame draait het weer om het verzamelen van kleine legostukjes genaamd studs. Met deze studs kunnen nieuwe figuurtjes gekocht worden om de verhaalmissies opnieuw mee te spelen. Dit is het zeker waard om te doen! Ieder figuurtje heeft zo zijn eigen specialiteiten en kan weer op andere plekken in de levels komen dan anderen. Zo kan Sam met zijn groene vingers planten laten groeien, dingen opgraven met zijn schep en vuurtjes aansteken. Is Legolas in staat om hoger gelegen plekken te bereiken en kan hij aan verschillende palen slingeren. En krijgt Gimli het voor elkaar om met zijn bijl verschillende muren en plekken op de grond kapot te slaan, die nog meer geheimen vrijgeven. Vreemd genoeg is hoofdpersoon Frodo het meest nutteloze karakter, pas veel later in de game kun je pas echt gebruik maken van zijn functies.
Als je puur en alleen de verhaal missies volgt ben je na zo’n tien á twaalf uur klaar. Als je dan bij de statistieken naar het voltooide percentage kijkt, zit je nog niet eens op 35%. Het is een erg veelzijdige game en voor de ware verzamelaars is er genoeg te behalen, zelfs nadat de credits over hem scherm zijn gerold!
Een kritiekpunt ligt toch nog altijd bij de platformgedeeltes. Het gebeurde mij te vaak, dat ik over een ravijn heen sprong….en volledig naast de berg naar beneden viel. Nu werken de Lego-games niet met een “Game Over”-systeem, en sta je binnen een paar tellen weer waar je bent gebleven. Toch is het erg irritant als je telkens maar mis springt, terwijl je er zeker van bent dat het goed hoort te gaan.
Lego Lord of the Rings is volledig samen met een vriend of vriendin te spelen. Zodra de spelers te ver bij elkaar vandaan komen deelt het scherm zichzelf op, en draaien de schermen mee met de spelers. In het begin kan deze indeling van het scherm erg verwarrend zijn, en tijdens de platform gedeeltes van het spel zorgt het ervoor dat je, nog vaker, mis springt. Gelukkig kan dit ‘dynamische’ splitscreen ingewisseld worden voor een meer traditioneel verticaal splitscreen. De coöp werkt niet via de online functies van consoles, maar alleen via local play.
Lord of the Graphics
Grafisch waren de Lego games nooit echt van een hoogstaand niveau. Dit is nooit storend geweest, want het zijn tenslotte spellen gericht op een jonger publiek en hoe ver kun je gaan met plastic poppetjes. Ook in Lego Lord of the Rings zijn de graphics weer van het gebruikelijke niveau. De kunststof figuurtjes hebben een bepaalde glans over zich heen, die soms zelfs de gebieden reflecteren. Hoe goed de personages ook op hun real life partners lijken, zorgt deze glans ervoor dat het toch duidelijk een Lego game blijft. Waar in de voorgaande games de characters allemaal schattig te noemen waren, is dat in dit spel lichtelijk veranderd. Personages als Aragorn, Gandalf en Boromir zien er zelfs in Legovorm als badasses uit. De verschillende omgevingen van de films zijn erg goed overgezet naar blokjesvorm. De felle kleuren van het hobbitdorp en de elvenstad Rivendel tot de donkere grotten van de dwergenstad Moria en de mistige moerassen, ze zijn stuk voor stuk te herkennen.
Conclusie
Met Lego Lord of the Rings heeft Traveller’s Tales hun meest veelzijdige Lego game tot nu toe uitgebracht. Het verhaal van The Lord of the Rings is er niet één die makkelijk om te zetten voor kinderen. Toch is het gelukt om de Lego-setting om te zetten naar het Lord of the Rings-universum.
De toevoeging van een wereld waar je zelf doorheen kan lopen zorgt ervoor dat, zelfs nadat het verhaal is uitgespeeld, er genoeg te doen in de Lego versie van Middle Earth. De Lego games van Traveller´s Tales hebben een bepaalde opzet, die mij persoonlijk en blijkbaar velen met mij, maar niet blijft vervelen. So why change a winning team? Als in de volgende games eindelijk eens iets gedaan kan worden aan de besturingsproblemen, staat ook het volgende Lego avontuur gegarandeerd in mijn kast.
Lego Lord of the Rings is verkrijgbaar voor: Xbox 360, Playstation 3, Playstation Vita, Nintendo Wii/3DS/DS en PC
Voor deze recensie is de Xbox 360 versie gebruikt.
Recensie: Marc de Haas