Het is altijd leuk om bandjes te zien die je vroeger goed vond. Hoe lang geleden dat vroeger was hangt natuurlijk af van je leeftijd. In het geval van de New Yorkse band Yeah Yeah Yeahs was dat zo’n 20 jaar geleden.
In 2022 keerde de band plots terug met eerst de ijzersterke single Spitting Off the Edge of the World en daarna het album Cool It Down. De avond in Paradiso stond dus zowel in het teken van nieuwe muziek als de hits uit het verleden en die combinatie werkte prima. Met flink wat ervaring op zak weten de Yeah Yeah Yeahs als geen ander hoe je het publiek moet inpakken. Dat deden ze niet alleen met de muziek, maar ook met flink wat showelementen.
Wierook
Het begon al voordat de band begon met spelen. Voor de show werden alle instrumenten opzichtig bewerkt met wierook. Een mooi ritueel dat direct liet zien dat de hoofdact van de avond anders is dan de standaard-rockband die je op een maandagavond in Paradiso zou verwachten. Bij opkomst was al direct duidelijk dat de Yeah Yeah Yeahs de show uiterst serieus nemen en alles op alles willen zetten om het publiek in te pakken.
Drummer Brian Chase beukt als een jonge hond op de drums en gitarist Nick Zinner heeft nog steeds dezelfde cool-nonchalante uitstraling als vroeger. Het is echter Karen O die echt de show steelt. In een geweldig glitterpak met franjes en een cape neemt ze direct alle coole rockposes uit vele decennia van rockmuziek aan, zonder dat het geforceerd overkomt. Karen O is deze avond echt de verpersoonlijking van de rock ’n roll.
Opblaasbare ogen
Heel knap combineert de setlist nieuw en oud werk zonder de vaart uit de show te halen. Op de momenten dat de show net even een extra duwtje in de rug nodig heeft, spuiten de confettikanonnen of worden er vanaf het balkon twee enorm grote opblaasbare ogen in de zaal gegooid. De uitverkochte zaal laat alles zeer enthousiast over zich heenkomen.
Zodoende is de band in no time bij het deel dat er met de hits gestrooid kan worden. Gold Lion is de eerste meezinger, gevolgd door het nog steeds porachtige Maps dat Karen O opdraagt aan Tina Turner en Sinéad O’Connor. Met direct Heads Will Roll daar achteraan scoorden de Yeah Yeah Yeahs een loepzuivere hattrick.
Hidden track
De geijkte toegift die volgde verliep even anders dan normaal en dat zorgde voor een bijzonder hoogtepunt en een kleine teleurstelling. Het eerste nummer was het verrassende Poor Song, een hidden track op het album Fever To Tell en een van de meest onderschatte liedjes van de band. Daarna kwamen de uiterst dansbare klappers Y Control en Tick. Normaal gesproken eindigt de band vrijwel altijd met het heerlijk opgefokte Date with the Night, maar die bleef uit.
Je merkte dan ook in de zaal dat het publiek niet direct geloofde dat de show voorbij was. Normaal gesproken is er direct een uittocht als de zaallichten aangaan, zeker op een maandagavond, maar nu bleef men toch een beetje twijfelend wachten op meer. Ondanks dat onverwachte einde blijven er vooral zeer positieve herinneringen aan deze show over. De Yeah Yeah Yeahs zijn na dik 20 jaar nog steeds springlevend.