De CD is voorzichtig bezig aan een opmars, maar is nog lang niet zo populair als bijvoorbeeld rond de eeuwwisseling. In een tentoonstelling bij Pace Gallery in New York brengt kunstenaar Tara Donovan een ode aan deze ouderwetse, maar geliefde objecten met 11 torenhoge werken.
De kunstenaar staat bekend om haar grootschalige sculpturen en installaties van alledaagse massaproductieobjecten, zoals potloden, plastic bekers en Slinky’s, waarbij ze begrippen als accumulatie en aggregatie onderzoekt. Voor het project Stratagems kocht ze ongeveer 500.000 CD’s op eBay, sorteerde ze op kleur en plakte er vervolgens twee aan elkaar zodat alleen de reflecterende delen zichtbaar waren. Daarna stapelde ze de dubbele componenten tot golvende patronen en draaiende spiralen van wel drie meter hoog. De sculpturen lijken te ademen en te pulseren, afhankelijk van de positie van de zon en de bewegingen van de toeschouwer. Deze dynamiek weerspiegelt de veranderende aard van informatie in het digitale tijdperk, waar data voortdurend wordt geproduceerd, verwerkt en verspreid.
Nostalgie
Door hun gespiegelde oppervlakken vangen en reflecteren de monumentale sculpturen het licht, afhankelijk van het tijdstip van de dag, en confronteren de kijker met het verbluffende gewicht van informatie. De installatie nodigt de toeschouwer uit om stil te staan bij de snelle ontwikkelingen in de technologie en de impact daarvan op onze samenleving. De monumentale afmetingen van de sculpturen benadrukken het overweldigende karakter van de informatiemaatschappij. Tegelijkertijd roepen de werken een gevoel van nostalgie op naar een tijd waarin muziek nog een tastbare vorm had.
Metafoor
De keuze voor de CD is niet toevallig. De schijf is een metafoor voor de enorme hoeveelheid informatie die we dagelijks tot ons nemen. De glans van de CD’s verwijst naar de aantrekkingskracht van het nieuwe en het onbekende, terwijl de ondoorzichtige achterkant symbool staat voor de verborgen complexiteit van de digitale wereld.
In een interview met Artnet vertelde Tara Donovan het volgende over deze werken: “De zilveren CD’s zijn commerciële schijven met muziek, films, audioboeken, porno, Jezus, Celine Dion. Alles. De groene zijn CDR’s, dus ze zijn opneembaar. Ze bevatten alles wat mensen genoeg waardeerden om erop te zetten, of het nu een Grateful Dead-concert of een mix is. De CD is het laatste kwantificeerbare dataobject ter wereld. We zijn van archiefkasten naar de cloud gegaan. Het zijn overblijfselen uit een zeer recent verleden. Ik weet nog dat toen de CD een ding werd, hij op de markt werd gebracht als de toekomst. Ze maakten ‘forever disks’ die van goud waren. Als je nadenkt over de hoeveelheid informatie die zich in deze kamer bevindt, is dat verbluffend.”
