Met de grote hoeveelheid games die wekelijks verschijnen is het soms moeilijk om helemaal bij te blijven. Om ruimte te geven aan games die ondersneeuwde in de drukte presenteert Mixed Grill een nieuwe toevoeging aan de serie ‘Mogelijk Gemist’, waarin we games aandacht geven die hun moment misten. Vandaag een JRPG double bill met Xenoblade Chronicles 3 en Fire Emblem Warriors: Three Hopes.
De Xenoblade-franchise heeft een bewogen verleden, maar sinds de Wii is de serie aan een sterke nieuwe richting bezig. Na het Wii U uitstapje van Xenoblade Chronicles X, zag de Nintendo Switch in 2017 een uitstekende sequel in de vorm van Xenoblade Chronicles 2 en inmiddels heb ik het derde deel in mijn handen. Geen zorgen wanneer je niet met de franchise bekend bent of een deel gemist hebt; de Xenoblade games delen hetzelfde gave universum, maar het zijn compleet losstaande avonturen. Qua verhaal en personages, maar vooral ook in toon. Dit derde deel opent misschien wel duisterder dan de serie ooit geweest is.
Generaties aan oorlog
Waar het origineel en zijn Switch sequel bekend staan voor die prachtig kleurrijke graphics zijn de openingsuren van dit derde deel vooral grauw. En dat is met reden, want het verhaal wat Xenoblade Chronicles 3 neerzet, is alles behalve gemakkelijk. We treffen twee facties die jongeren trainen om een oorlog te vechten totdat hun cycle van 10 jaren voorbij is en zij in hun homecoming ophouden te bestaan. Waar de meeste oorlogen om land, grondstoffen en politiek gaan, strijden deze kinderen voor de hun leven. De levensenergie van de gevallen strijders wordt opgezogen door de zogeheten Flame Clock zodat hun eigen manschappen in leven blijven. Dit heftige geheel wordt fraai in beeld gebracht en positioneert het hoofdpersonage op een uitstekende manier als de Seer die de gevallen zielen begeleid naar het hiernamaals. Wanneer jongeren van de twee facties samen komen en de zinloosheid van dit bestaan contempleren, worden zijn doelwitten voor de machthebbers en worden ze gedwongen samen te werken om de waarheid te achterhalen.
Heerlijke combat
Dit alles gebeurt in dezelfde Xenoblade Chronicles combat stijl de zo goed werkte voor zijn voorgangers. Het heeft weg van een MMO battle system waar je auto attacks plaatst en speciale aanvallen met cooldowns managet. Maar wat Xenoblade altijd al zo interessant maakte is dat er een ritme en volgordelijkheid in aanvallen zit om bepaalde resultaten te behalen. Zo volg je een Break aanval op met een Topple waardoor de vijand om geworpen wordt en je zware schade kunt doen. Xenoblade Chronicles 3 kent veel van dit soort dynamieken om de gevechten interessant te houden en ook de over de top finishers en chain attacks waarbij het hele team de aanval inzet. Vijanden lopen zichtbaar door de wereld en hun levels zijn zichtbaar zodat je nooit (zonder het te weten) een extra sterke vijand aanvalt. Daarbij is er een grote verscheidenheid in het type vijanden, van de rassen en soorten tot hun verschillende klassen. Uniek aan Xenoblade Chronicles 3 is dat je moeiteloos door jouw party van zes wisselt en zo ieders abilities af kunt gaan en zo optimaal het gevecht leidt. Dit klinkt allemaal fantastisch – en dat is het ook – maar houdt er wel rekening mee dat Xenoblade Chronicles 3 je tijd zal opzuigen. Eer je het gevoel hebt door de openingsfase heen te zijn en de wereld voor je opent ben je zo 20 uren onderweg. Zet je door dan heb je een heerlijk spelende JRPG met een interessant verhaal in een prachtige wereld.
Fire Emblem Warriors: Three Hopes
De Warriors games komen sinds het originele Dynasty Warriors uit 1997 in vele vormen en maten, maar in mijn ogen hebben deze pas echt hun huidige kwaliteitsnorm gevonden met de hulp van Nintendo. Sinds de Japanners de Zelda Franchise hieraan koppelde met Hyrule Warriors in 2014 maakte het enorme sprongen, die zeker met diens recente opvolger Hyrule Warriors: Age of Calamity werd de formule nog meer verfijnd. Nadat de Fire Emblem serie zijn eigen Warriors game kreeg op Nintendo 3DS is het nu tijd dat ook deze diezelfde sprong maakt. Fire Emblem: Three Hopes voelt compleet, doordacht en doorspekt met dialoog en intrige.
Simpel en ontspannen
Zoals de naam en art style doen vermoeden bevinden we ons in het universum van het uitstekende Fire Emblem: Three Houses en de game lijkt dan ook diens engine te delen en veel zaken over te nemen. In essentie vinden we hier de Warriors formule, waarbij je als enkele strijder het slagveld overgaat en duizenden vijanden verslaat. Slagen waarbij 15 man tegelijk de lucht in vliegen is voor deze serie niet vreemd. Wil je er efficienter doorheen, dan richt je je enkel op de speciale eenheden zoals kampcommandanten, speciale ridders of magiers. Zodoende verover je steeds meer basissen waardoor jouw troepen de kaart steeds verder bezetten en de overwinning nabij is. Deze combat voelt ontspannend omdat het allemaal niet vreselijk veel uitmaakt wat je doet, zolang je maar mept en je doelen goed uitzoekt. Ondertussen commandeer je jouw troepen en speciale eenheden om bepaalde personen uit te schakelen of locaties te bezetten. Het geheel voelt tactisch aan, zonder ergens heel zwaar te worden.
Zo ontzettend Fire Emblem
Wat het des te meer Fire Emblem maakt zijn alle zaken eromheen. Hoe dan ook voelt het door en door Fire Emblem dankzij de kenmerkende geluidseffecten, persoons portretten en personages met wie ik al tientallen uren doorbracht. Alle drie de facties en hun klassen en verhaallijnen zijn hier, wat de herspeelbaarheid ten goede komt. Maar daarnaast ademt het persoonlijkheid in de momenten tussen de gevechten door. Je bouwt nog altijd relaties op die jou helpen in de strijd, door te kiezen met wie je eet of met wie je de stallen schoonmaakt. Of je koopt liefde met cadeautjes, traint stats om zo beter beter voorbereid ten strijde te trekken en meer. Fire Emblem Warriors: Three Hopes is ook groot fan van het opeten van jouw tijd, maar ik ging er met alle liefde helemaal in op.