Dead Space 1 en 2 heb ik met moeite uitgespeeld. Niet omdat ik het slechte games vond, integendeel juist. De reden van deze pauzes was, omdat het mij soms een beetje te eng werd.
De Necromorphs wisten iedere keer weer het angstzweet bij mij naar boven te halen. Dead Space 3 heeft echter een U-turn gemaakt en laat grotendeels het enge achter zich om een actie gerichte game te worden. Is er echt niks meer van het enge over gebleven?
Some like it Hoth
Dead Space 3 begint met een handige terugblik op wat er hiervoor allemaal is gebeurd in de serie. Voor nieuwe spelers die het verhaal willen volgen is dit erg handig. Ook voor spelers voor wie het uitspelen van deel twee al weer even geleden is (lees: ik), is de video een aangename toevoeging. Dead Space 3 pakt de draad een aantal jaar na het tweede deel weer op. Ingenieur Isaac Clarke wordt met een pistool tegen zijn hoofd “gevraagd” of hij mee wilt doen aan een reddingsoperatie. Zijn liefje uit het tweede deel is in de moeilijkheden geraakt en Isaac is, door zijn kennis over de Markers (hetgene dat mensen veranderd in de dodelijke Necromorphs), de enige die haar en het universum kan redden.
Het begin van deze reddingsoperatie vindt plaats op verschillende ruimteschepen. Dit stuk is even angstaanjagend als de vorige Dead Space games. Donkere gangen, onheilspellende ruimtes met bloed overal en de dodelijke Necromorphs die je van overal kunnen belagen. Per shuttle verplaats jij je van ruimteschip naar ruimteschip om daar de benodigde spullen voor de missie te zoeken. Zodra je deze shuttle verlaat moet je eerst een stuk door de ruimte zweven. Wauw wat is dit gaaf om te doen. De besturing als je zonder zwaartekracht rond moet vliegen, is verder ontwikkeld en werkt nog beter dan in de vorige delen. Helaas is het stuk in de ruimte, maar een klein gedeelte van Dead Space 3.
De rest van de game speelt zich af op de ijsplaneet Tau Volantis. Deze kwaadaardige versie van de Star Wars planeet Hoth, is bezaaid met Necromorphs en soldaten. Waar de Necromorphs aan boord van de ruimteschepen uit de ventilatieschachten, plafonds en vloerpanelen kwamen, komen ze nu uit de sneeuw tevoorschijn. Dit zorgt ervoor dat je ook op deze planeet ieder moment op je hoede moet zijn.
Clarke en zijn team worden achterna gezeten door een man, die er op uit is om alle Markers te activeren. Op deze manier wilt hij de hele mensheid veranderen in Necromorphs, want kom op, wie wilt er nou niet een hersenloze ruimtezombie zijn! Het verhaal heeft zo zijn hoogtepunten, maar wist mij persoonlijk niet echt te boeien. Iets dat in de vorige delen toch wel anders was.
Open “ruimte”
Dead Space games zijn erg lineair geweest tot nu toe. Het was altijd duidelijk waar je naar toe moest gaan en zelfs als je verdwaalde, had je een handige wegwijzer, die letterlijk het pad naar je volgende objective uitstippelde. Deze wegwijzer genaamd Locator kon je op ieder moment activeren, waarna er een holografische blauwe lijn over de grond tevoorschijn kwam. De nieuwe telg is een stukje minder lineair, dit komt door de toevoeging van optionele missies. Deze kunnen geactiveerd worden door een gevonden document of een gebeurtenis in de game. Vervolgens kan de Locator afgesteld worden op deze missie. Aan het einde van zo’n missie staan vaak kratten vol met speciale materialen en wapenupgrades, die je dan weer kunt gebruiken bij de weapons bench (hier kom ik later op terug).
BOEM KNAL BENG RATATATATA
Waar de eerste Dead Space een echte Survival Horror game was, nam deel twee al een iets actiegerichtere wending. Het derde deel heeft deze trend doorgezet en heeft nog amper iets van het survival gedeelte. Zo zijn er in Dead Space 3 veel meer explosies en actiemomenten, die te vergelijken zijn met die uit de Uncharted serie. Hierbij komen ook een stuk meer Quick Time Events kijken, dan bij voorgaande delen het geval was. Ook aan de besturing is te merken dat de ingenieur meer voorbereid is op actie. Zo kan Isaac nu bijvoorbeeld rondrollen om aanvallen te ontwijken.
Waar ik in Dead Space 1 en 2 soms volledig zonder munitie zat, is dit in deel drie nooit voorgekomen en kon ik continu door blijven knallen. Op veel plekken waar je komt, staan wel kratten met munitie en als deze er niet staan, worden de kogels gedropt door vijanden. Dit zorgt er helaas voor dat het hele tactische element van Dead Space, het ledematen van vijanden eraf schieten, een stuk makkelijker gaat dan voorheen…te makkelijk zelfs. In vorige delen moest je slim met je munitie omgaan, rustig mikken op de armen en benen om vervolgens de trekker over te halen. In Dead Space 3 kun je gemakkelijk het vuur openen op vijanden, zonder hier maar over na te denken.
Isaac Clarke zijn speciale pak, beschikt ook nog altijd over twee extra krachten, namelijk: Stasis en Telekinese. Met name de tijd vertragende Stasis, heb ik in dit deel veel meer moeten gebruiken dan in de vorige delen. Vijanden komen namelijk in grotere aantallen tegelijkertijd op je af. Het komt dan goed van pas, dat je er een aantal kunt vertragen, om zo de groep wat uit te dunnen. De Telekinese gebruik ik zelf amper tijdens de vuurgevechten en blijft enkel bij de puzzels gebruikt worden. Mocht het toch voorkomen dat je zonder munitie komt te zitten, is het met de telekinese mogelijk om voorwerpen op te pakken en naar de Necromorphs te schieten.
Naast de Necromorphs neemt Isaac Clarke het ditmaal ook op tegen een groep soldaten. Hier komt ook één van de meest nutteloze toevoegingen van de game bij kijken: dekking zoeken. Clarke kan achter verschillende plekken gebukt zitten, om vervolgens omhoog te komen en te schieten. Volledig overbodig, want de keren dat het nodig is (en dat is amper) wordt je toch geraakt als je in dekking zit.
Wapens maken en customizen
De wapens van de vorige games hebben altijd een speciaal plekje in m’n hart gehad. Het waren, verhaaltechnisch, namelijk geen wapens, maar stuk voor stuk gereedschappen die ingenieur Clarke voor zijn beroep gebruikte. Deze kwam je in voorgaande games naarmate het verhaal vorderde tegen, waarna je ze in een kiosk kon kopen. In Dead Space 3 is het hele wapensysteem op de schop gegooid. Je komt namelijk geen wapens meer tegen, maar blauwdrukken van wapens. Deze moet je vervolgens zelf bouwen bij de weapons bench, met materialen die je gaandeweg tegenkomt.
Als basis kun je kiezen uit twee opties. Maak je een handwapen of ga je voor een groter wapen. Hierna kan je helemaal losgaan met alle verschillende mogelijkheden en dat zijn er heel veel. Door dit systeem is er voor iedereen zijn speelstijl wel een wapen. Ieder zelf gefabriceerd wapen kan ook nog beschikken over een secundair wapen, waardoor de vuurkracht alleen nog maar groter wordt. Vervolgens zijn er verschillende upgrades en toepassingen die je nog kunt toevoegen. Denk hierbij aan een scope, kogels met een speciale vuur/gif/elektrische/stasis coating.
Er zit wel een groot nadeel aan het nieuwe wapensysteem. Als je eenmaal de perfecte combinatie hebt gevonden, ben je al snel te sterk voor tegenstanders en wordt het spel wel erg makkelijk.
STAMP STAMP STAMP AAAAAAARRRRGGHHH
Iets dat wel hetzelfde is gebleven en de Dead Space games bekend om staan, is de ranzigheid van de game. De hoeveelheid bloed en lichaamsdelen die in de rondte vliegt is absurd. Niet al te vreemd, want de enige manier waarop je de Necromorphs effectief schade aan kunt doen, is door lichaamsdelen van hen af te knallen. Ook de momenten dat Clarke doodgaat zijn niet bepaald voor mensen met een zwakke maag. Op uiterst bloederige wijze wordt zijn hoofd van de romp gerukt, wordt hij in stukken geblazen, levend verbrand etc. Mochten vijanden te dicht bij je in de buurt komen, kan Isaac beroep doen op zijn armen en benen. Met een paar harde trappen of rammen vliegen de lichaamsdelen ook al in het rondt.
De animatie van een stampende Isaac, blijft één van mijn favoriete uit de hele gamereeks. Hij gooit zijn armen en knie in de lucht om deze vervolgens met een schreeuw naar beneden te laten komen. Dit wordt gevolgd door een misselijkmakend, krakend en slijmerig geluid.
Hoe ranzig en gestoord het er ook uitziet en klinkt, niets geeft zoveel voldoening om een Necromorph letterlijk de grond in te stampen nadat hij je het apelazarus heeft laten schrikken.
Samen sta je sterker
De multiplayer uit de vorige game is volledig geschrapt en vervangen door een ijzersterke coöp. Het hele verhaal is samen met een online partner te spelen. Hierbij is één speler hoofdpersoon Isaac Clarke, de ander speelt met nieuwkomer John Carver. De dialogen die de twee soms met elkaar hebben vond ik vermakelijk. Naarmate het spel vordert ontstaat er namelijk een vriendschap tussen de schietbuddy’s, waar ze in het begin niks van elkaar wilden weten.
Beide personages hebben zo hun eigen problemen, zo staat Clarke af en toe nog onder invloed van de Markers en heeft Carver zo zijn eigen visioenen. Het leuke hiervan is, dat de één niet kan zien wat de andere ziet. Zo ziet de bestuurder van Isaac, bijvoorbeeld John voor zich uit staren en in zichzelf praten, terwijl de speler die Carver bestuurd de meest trippende beelden te zien krijgt. Dit zorgt ervoor dat het spelen van allebei de kanten een must is. Jammer genoeg volgen de tussenfilmpjes alleen Isaac Clarke, zelfs als je als Carver speelt. Tijdens de cutscenes zie je John soms door het beeld lopen/vliegen en heeft weinig toegevoegde waarde.
Het online spelen brengt ook een aantal voordelen met zich mee. Zo zijn er meer optionele missies beschikbaar als je samen speelt, die worden beloond met meer upgrades en spullen. Ook kunnen ontworpen blauwdrukken van wapens met elkaar uitgewisseld worden. Persoonlijk vond ik het erg leuk om de ontwerpen van andere spelers te zien en er de nodige Necromorphs mee neer te maaien.
Uitgespeeld…en nu?
Dead Space 3 is geen korte game. Ik ben ruim veertien uur bezig geweest met het single player verhaal. Verdubbel dit getal maar, als het spel ook nog eens met een partner opstart. Maar je kan het jezelf ook moeilijker maken. Al vanaf het eerste deel bestaat de Dead Space serie uit een New Game + optie. Dit houdt in dat je de game opnieuw kunt opstarten, maar dan met alle voorwerpen en statistieken die je aan het einde van de vorige speelsessie had. Hier houd het niet bij op. Want de New Game + van Dead Space 3 bestaat uit verschillende soorten modi, de één nog moeilijker dan de ander. Denk bijvoorbeeld aan een modus waarbij vijanden geen voorwerpen meer achterlaten, of een modus waarbij je kunt saven, maar zodra één keer dood gaat, is het game over en moet je het hele spel opnieuw beginnen.
Conclusie
Dead Space 3 heeft grotendeels het survival-horror-gedeelte achter zich gelaten, om een actiegame te worden. Dit is ergens jammer, want Dead Space was één van de laatste gameseries die nog ECHT eng was. Maar ondanks dat Dead Space 3 zijn roots uit het oog is verloren, blijft de sfeer en setting hetzelfde. De Necromorphs zijn nog altijd angstaanjagend en weten je te verassen op momenten dat je ze niet verwacht.
Visceral Games heeft de Dead Space serie op meerdere vlakken weten te evolueren, zo is de coöp een erg goede toevoeging en werkt het zelf bouwen van wapens zoals het zou moeten. Toch hoop ik persoonlijk, dat Visceral Games nogmaals een U-turn maakt en van Dead Space weer de Survival Horror reeks maakt, waar ik een aantal nachten goed van heb wakker gelegen.
Dead Space 3 is nu beschikbaar voor Xbox 360, Playstation 3 en PC
Voor deze recensie is de Playstation 3 versie gebruikt
Recensie: Marc de Haas