Finish the Fight! In 2007 kwam er, met deze slogan, een einde aan de Halo reeks met übersoldaat Master Chief…..althans, zo leek het. Als je het spel op de moeilijkste stand had uitgespeeld, kreeg je een geheim einde waaruit bleek dat er nog genoeg ruimte was voor nieuwe delen in de Halo reeks. Zodoende werd vorig jaar een nieuwe trilogie aangekondigd. De nieuwe delen zouden niet door bedenker Bungie worden gemaakt, maar door (de pas opgerichte studio) 343 Industries. Anderhalf jaar later is Halo 4 uitgekomen en start een nieuwe reeks genaamd: The Reclaimer Trilogy.
Master Chief is back!
Vier jaar na het einde van Halo 3 zweeft Master Chief nog altijd (slapend) rond door de ruimte in het schip Forward Unto Dawn. Het schip wordt geënterd door de Covenant, waarna het schip een crashlanding maakt op de planeet Requiem, een planeet gemaakt door het eeuwenoude ras de Forerunners. Requiem is een planeet die perfect in het Halo-universum past. De locaties zijn erg divers, zo vecht je het ene moment door een dichtbegroeide jungle, het volgende door de nauwe gangen van een futuristisch gebouw om een uur later rond te rijden door een open zandvlakte met hoge bergen om je heen.
Een nieuwe planeet betekent ook een nieuwe vijand. Waar in de voorgaande delen de buitenaardse Covenant altijd het schietvoer waren, maken we naast hen in Halo 4 ook kennis met de Prometheans. Deze hybrides tussen organisme en technologie kunnen het je nog erg lastig maken. Zo kunnen de hondachtige Crawlers vliegensvlug over muren heen rennen en kunnen de teleporterende Knights je in één klap van achter het game over scherm laten zien. Gelukkig brengen zij een aantal nieuwe wapens met zich mee, want wapens kun je niet genoeg hebben in Halo 4. Vooral in het begin van het spel zat ik erg vaak zonder kogels. Resultaat: je bent extra op je hoede voor een vijand die je nog niet kent in een onbekend gebied.
Al snel wordt duidelijk dat het niet goed gaat met Cortana (de AI in Master Chief zijn harnas). Haar programma draait te lang en is over haar ‘houdbaarheidsdatum’ heen, waardoor zij langzaam krankzinnig wordt. Master Chief moet dus niet alleen zichzelf redden maar ook zijn enige vriendin. De band die is gecreëerd de afgelopen games wordt nog versterkt. Naarmate het spel vordert gaat het zichtbaar steeds slechter met haar en krijg je het gevoel dat de tijd steeds meer begint te dringen. Het zorgt voor een emotionele en persoonlijke lading die nieuwe is voor de Halo serie. Het verhaal is misschien aan de korte kant, maar zodra je het einde hebt bereikt, heb je wel het gevoel een hele reis achter de rug te hebben. Een nog mooiere ervaring is om het spel volledig samen te spelen. Dit is mogelijk met 4 spelers tegelijkertijd via splitscreen of Xbox Live.
Op de hoogte zijn van de termen uit de Halo serie is, als je het verhaal wilt volgen, een must. Zelf ben ik iemand die de verhaallijnen van alle Halo-games met plezier heeft gevolgd. Ik vond het dan ook erg jammer dat ik moeite had met het verhaal van Halo 4 te volgen in het begin. Ik kreeg de ene naam na de andere te horen, die me allemaal niks zeiden, maar die (volgens het spel) wel zouden moeten doen. Er zat dan voor mij ook niks anders op, dan bepaalde termen op te zoeken op internet. Nadat ik ruim drie kwartier op de wiki van de Halo-serie heb doorgebracht was ik helemaal up to date en kon ik weer verder gaan met het verhaal. De single player van Halo heeft nooit een lage instapdrempel gehad, maar met Halo 4 hebben ze het zelfs voor fans een tikkeltje te verwarrend gemaakt.
Multiplayer en Spartan Ops
Multiplayer is weer als van ouds. Grote chaos met voertuigen, rondvliegende granaten en verschillende modi, het is allemaal bekend voor de Halo-veteraan. Wel heeft de multiplayer nu een aantal elementen die nieuw zijn voor de Halo serie….enige probleem is dat deze elementen al eerder in de Call of Duty-games zaten. Spelers krijgen net zoals in Reach de mogelijkheid om het harnas naar gelieve aan te passen. Nieuw is, dat je nu ook je eigen wapenuitrusting kan kiezen en er net zoals in de Call of Duty serie een “killstreak” systeem in zit. Heb je een bepaald aantal slachtoffers achter elkaar gemaakt, krijg je een bonus die kan variëren van een speciaal wapen tot character bonussen als extra snelheid/kracht. Maakt het uit dat er weinig nieuwe features inzitten? Absoluut niet! De multiplayer blijft verslavend en uitdagend, het is ook niet voor niets dat de multiplayer van Halo, tot op de dag van vandaag één van de meest gespeelde is op Xbox Live.
De Firefight-modus uit de vorige twee delen, waarin je vijanden wave na wave moest verslaan, is verwijderd. Hiervoor in de plaats is de Spartan Ops gekomen. Deze kan het beste gezien worden als een serie die draait om een team Spartans. Een episode bevat een vijf minuten durende video (van erg hoge kwaliteit!) die vijf speelbare missies inleiden. Deze missies, die ook volledig samen met een partner te spelen zijn, hebben uiteenlopende objectives die uiteindelijk neerkomen op het gebruikelijke schiet- en knalwerk. Spartan Ops maakt het gebrek van de Firefight modus meer dan goed en is een modus die uit kan groeien tot iets veel groters, dit komt omdat 343 Industries de komende tijd nieuwe episodes uitbrengt (op het moment van schrijven staan er al drie online).
Audiovisuele pracht en praal
Halo 4 heeft in vergelijking met zijn voorganger Reach een grafische boost gekregen. En wauw, wat is Halo 4 een meesterwerk. Van de feeling van locaties tot de graphics zelf. Alles ziet er gelikt en strak uit. Het lijkt 343 Industries dan ook gelukt om het maximale uit de inmiddels zeven jaar oude Xbox 360 te halen. Mensen zien er realistisch uit met gezichtsuitdrukkingen die regelrecht uit een moderne animatie film gehaald kunnen zijn. Ik durf ook met recht te zeggen dat de animaties in de gezichten even goed zijn (als ze al niet beter zijn) als die van L.A Noire, de game die vorig jaar de media op zijn kop zette met fotorealistische gezichten. Een klein minpuntje op het grafische gebied is wel te vinden in de split screen coöp, waarbij de graphics meteen een stuk omlaag gaan.
De Halo serie staat bekend om zijn, iedere keer weer, prachtige orkestrale soundtrack met veel monnikengezang op de achtergrond. Halo 4 is hier geen uitzondering op, al hebben de gebruikelijke monniken plaats gemaakt voor een vrouwelijke koor. De soundtrack weet tijdens het spelen de juiste sfeer neer te zetten en krijgt het voor elkaar om je nog meer in de vreemde nieuwe wereld te zuigen.
Conclusie
Toen Halo 4 werd aangekondigd was menig gamer en journalist benieuwd, of een nieuwe en kleinere ontwikkelaar, om kon gaan met een grote licentie als Halo. 343 Industries heeft zich met Halo 4 meer dan bewezen en een game gemaakt die perfect in de serie past. Het verhaal van de single player is misschien niet geschikt voor iedereen, maar de openheid van de multiplayer voelt weer vertrouwd aan. Doordat de Spartan Ops steeds verder wordt uitgebreid is ook daar de komende tijd genoeg nieuwe content te vinden. Voeg hier de prachtige graphics aan toe en je hebt een must-have voor iedere Xbox 360 bezitter.
Recensie: Marc de Haas