Al sinds de jaren negentig zijn er games rondom de (nog altijd) populaire Dragon Ball anime. Bijna dertig jaar later is er dan eindelijk een game die op de serie lijkt, iets wat veel van zijn voorgangers eerder hebben geprobeerd, maar lang niet altijd even succesvol.
Zelfs als je de serie nooit hebt gezien, ken je hoofdpersoon Goku met zijn spikey gouden Saiyan-haar. Ook na het hoogtepunt van de rage aan het begin van zero’s, is de franchise gewoon doorgegaan met films, een nieuwe serie en games, waaronder de vorig jaar uitgekomen FighterZ. Deze game is sinds kort ook beschikbaar op de Nintendo Switch, waardoor je de (succesvolle) fighter ook ‘on the go’ kunt spelen.
Persoonlijk heb ik al sinds mijn tienerjaren de serie niet meer gezien, dus de personages die er in het recente Dragon Ball Super bij zijn gekomen, waren voor mij nog onbekend. Voor het verhaal van FighterZ maakt niet echter niet uit, want het verhaal is dusdanig simpel van opzet en doet geen spectaculaire dingen. Maar laten we eerlijk zijn, een dergelijke game speel je niet voor de verhaallijn, maar voor de gevechten en laat dat nu iets zijn wat Dragon Ball FighterZ erg goed doet!
Waar je bij fighters als Street Fighter op den duur toch wel de combo’s uit je hoofd moet gaan leren om ook maar een beetje tegenstand te kunnen bieden, is FighterZ erg toegankelijk voor beginners. Combinaties om speciale moves uit te voeren zijn bij ieder personage hetzelfde, maar hebben andere effecten. Hierdoor hoef je niet voor elke vechter een volledige lijst erbij te pakken en kom je met simpelweg button bashen al een heel eind. Tegelijkertijd biedt het door onderliggende systemen genoeg diepgang voor gevorderden, waardoor het ook een game is die op grotere gametoernooien wordt gespeeld.
Het is dan ook jammer dat het online spelen lastig wordt gemaakt door servers die slechts een paar weken na de launch van de Switch-versie al aan de lege kant zijn. Dit is dan ook een fighting game die je het beste alleen, of met iemand naast je op de bank, kunt spelen. De besturing is zelfs zo ingesteld dat je met de knoppen van een enkele Joycon controller al alle functies hebt, waardoor je met een enkele Switch console altijd genoeg controllers hebt om tegen iemand anders te spelen. Een groot pluspunt.
Wat FighterZ vooral met zich mee heeft zijn de graphics. Veel Dragon Ball games hebben getracht de grafische stijl van de serie over te nemen in gameformaat, maar tot op heden is er geen eentje die het zo succesvol doet als FighterZ. Hoe cliché het klinkt, het is echt alsof je naar een aflevering van de anime zit te kijken, terwijl je zelf de vechters onder de knoppen hebt. Explosies, personages, de wijze waarop deze bewegen: alles heeft de grafische stijl die je verwacht en op geen enkel moment voelde het voor mij tacky aan. Waar ik vooral benieuwd naar was, was of de Nintendo Switch dezelfde graphics wist neer te zetten als de grotere consoles en dit is zeker het geval. Zet de versies naast elkaar en je zult amper verschil zien. Mogelijk dat dit komt doordat de cellshaded graphics makkelijker na te bootsen zijn met minder rekenkracht, maar indrukwekkend is het zeker, vooral in handheld modus.
Conclusie
Dragon Ball FighterZ komt het meest in de buurt van een game die op de anime lijkt dan we tot nu toe hebben gehad. Zowel nieuwkomers als pro’s kunnen losgaan en de meest spectaculaire moves op het scherm toveren. Grafisch doet het niet onder van de PS4 of Xbox One-versie, waardoor het puur een kwestie van smaak is waar je de game op wilt spelen.
Dragon Ball FighterZ is nu beschikbaar voor de PlayStation 4, Xbox One, PC en Nintendo Switch. Voor deze review is de recent uitgekomen Switch-versie gebruikt.