Door COVID-19 weten hoe een virus het leven kan ontregelen. In het boek Schitterend Lichaam gaat de Argentijnse schrijver Agustina Bazterrica nog een stap verder en schetst ze een wereld waarin dierlijk vlees dodelijk is.
Hierdoor zijn er flink wat mensen gestorven en komen dieren vrijwel niet meer voor. Alleen vogels laten zich niet zo makkelijk uitroeien. In deze setting volgen we Marcos Tejo, iemand die zich de oude wereld nog kan herinneren. Toen werkte hij voor een slachthuis voor dieren. Nu werkt hij voor een bedrijf dat mensenvlees verwerkt.
Rouw
De honger naar vlees heeft ervoor gezorgd dat er mensen worden gefokt voor hun vlees. Marcos doet zijn werk zonder er te veel bij na te denken. Hij heeft immers genoeg aan zijn hoofd. Zijn vrouw is bij hem weg, hij rouwt om de dood van zijn zoon en zijn vader ligt op sterven. Een cadeau van een goede zakenrelatie gooit zijn leven nog verder overhoop.
Het verhaal over menselijke relaties, de dood en het leven is prima in orde, maar wat het boek echt interessant maakt is de lugubere wijze waarin de schrijver de kweek en slacht van mensen omschrijft. Soms tot in gruwelijke details. Het zegt alles over onze hedendaagse verstoorde relatie met vlees en de manier waarop de mens de natuur naar de knoppen helpt. In Argentinië, vleesland bij uitstek, zorgde het boek ervoor dat lezers van het boek minder vlees zijn gaan eten of zelfs vegetariër zijn geworden.