In 1972 benoemde de Club van Rome een aantal problemen waarmee ons klimaat de komende jaren zal kampen. Eén van de oplossingen uit het toenmalige rapport is nu helemaal van de (politieke) agenda verdwenen. Peter van Druenen slingert met het essay De Klimaatparadox de discussie over die verdwenen oplossing weer aan.
Er zijn flink wat factoren te benoemen die van invloed zijn op ons veranderende klimaat en de manier waarop we onze energiereserves uitputten. Ook zijn heel veel oplossingen bedacht, maar een zeer effectieve oplossing ontbreekt. De Club van Rome benoemde het nog wel, maar sindsdien is het langzaamaan verdwenen. Het gaat om het feit dat we met veel te veel mensen op deze planeet wonen.
Smartphones
Die groei op zich is nog niet eens het grootse probleem. Het gaat om het feit dat ook steeds meer mensen welvarender worden. Dat klinkt op het eerste gehoor als iets positiefs, maar al deze mensen gaan ook veel meer energie verbruiken. Zo geeft Van Druenen het voorbeeld dat als het aantal mensen dat met een smartphone toegang tot internet heeft met een kwart zou toenemen de wereldwijde energiebehoefte niet meer te bevredigen is. En dan hebben we het niet eens over het toenemende autogebruik, de vleesconsumptie en reizen per vliegtuig.
De Klimaatparadox gaat dieper in op de onderzoeken van de Club van Rome en gaat verder terug in de tijd naar denkers als Thomas Malthus, die ook al over dit onderwerp schreef. Daarnaast is Peter van Druenen zich bewust van het feit dat bevolkingsgroei lastig is af te remmen, laat staan dat je de wereldbevolking kunt laten krimpen. Zeker als je dat op een ethische en menswaardige manier wilt doen. De Klimaatparadox is een lastige, maar erover discussiëren is broodnodig. Dit boek geeft een nuttige voorzet.