In de 15de en 16de eeuw was het huidige Vlaanderen een van de belangrijkste regio’s in de wereld. Niet alleen op economisch gebied, maar zeker ook wat betreft kunst. De Belgische schrijver en kunsthistoricus Matthias Depoorter licht deze periode uit de kunstgeschiedenis op fraaie wijze uit met het boek De Vlaamse meesters – Van Eyck tot Bruegel.
De twee genoemde kunstenaars in de ondertitel geven mooi aan over welke periode Depoorter het in het boek heeft. Hij start met het werk van Jan van Eyck uit begin 15de eeuw en eindigt pakweg een eeuw later met Pieter Bruegel. Waarom precies deze periode is uitgelicht en het boek niet verdergaat met bijvoorbeeld Rubens legt Matthias Depoorter haarfijn uit in de introductie van het boek. Hier gaat hij dieper in op waarom deze periode zo belangrijk was voor de Vlaamse kunst en hoe dat zo is gekomen.
Vervolgens toont Depoorter ons de belangrijkste werken uit deze unieke periode. Elk schilderij is niet alleen prachtig in beeld gebracht, vaak ook met aanvullende detailfoto’s, maar is ook voorzien van een vaak zeer interessante tekst van de schrijver. Hij legt de context uit (wie en wat zien we?), maar vertelt ook over technieken, details en verborgen verwijzingen. Het is alsof je in een museum of bij een expositie een rondleiding krijgt van een zeer kundige gids.
Nieuwe inzichten
Natuurlijk is er niets zo mooi als in een museum een beroemd werk van bijvoorbeeld Jheronimus Bosch, Hans Memling of Hugo van der Goes in het echt te zien, maar de combinatie van zeer informatieve teksten en de geweldige detailfoto’s maakt heel veel goed. Zelfs over een werk waar ik persoonlijk al meerdere malen samen met een gids naar heb gekeken (bijvoorbeeld het Lam Gods) weet Matthias Depoorter nieuwe inzichten te geven. Bijvoorbeeld door in te zoomen op de getoonde planten op het veelluik.
De Vlaamse meesters – Van Eyck tot Bruegel is een geweldig boek. Vaak zijn kunstboeken vooral leuk om door te bladeren en ben je geneigd de teksten in het boek vluchtig door te nemen of zelfs te skippen. In dit geval zou dat zonde zijn. Wat Matthias Depoorter te vertellen heeft, is interessant en bovendien ook nog eens erg prettig geschreven.
