Het zijn dan wel bewogen tijden in 2020, maar de gamesindustrie draait desondanks nog steeds gewoon door. Om ruimte te geven aan games die ondersneeuwden in de drukte presenteert Mixed Grill de serie Mogelijk Gemist, waarin we games aandacht geven die hun moment misten. Vandaag een volledige remake van een game waar mensen destijds afhaakten (waaronder ik) door een te moeilijke missie: Mafia Definitive Edition.
IJzersterk verhaal
Mafia Definitive Edition is een totale remake van het origineel uit 2002. Graphics, gameplay alles is op de schop gegooid…behalve het verhaal. Mafia was destijds al een ijzersterk verhaal van begin tot eind en dat is het in 2020 nog steeds. De groei van taxichauffeur Tommy Angelo die langzaam het criminele leventje in wordt gesleurd is intrigerend en blijft boeien tot de laatste missie. De “familie” bestaat uit leuke personages waar je om gaat geven en hoewel het simpelweg criminelen zijn, zijn ze toch sympathiek.
Het grappige aan Mafia (en Mafia 2) is dat het zich maskeert als een open-world game, maar dat is het niet. Er zijn dan wel collectibles en speciale auto’s om te verzamelen, maar in ieder “level” heb je een vast doel. Dit is een pure single player verhaal ervaring van zo’n tien uur, zonder side quests, torentjes om te beklimmen of veertien verschillende eindes. Na alle gigantische RPG-achtige games van de afgelopen jaren is een dergelijke game ook wel eens fijn.
Gameplay
Mafia stond destijds qua gameplay bekend om zijn realistischere politie die je al staande hield als je te hard reed, maar ook een bepaalde missie waarin je een race moest winnen. De besturing van voertuigen was mogelijk iets te authentiek, want de difficulty curve schoot met dit stuk dusdanig omhoog dat ik vroeger meerdere keren de handdoek in de ring heb gegooid. De developers van Hangar 13 konden deze missie waarschijnlijk ook niet halen, want er is een volledig nieuwe besturingsmogelijkheid toegevoegd voor de auto’s die het meer van deze tijd maakt. De race is nog altijd pittig en de auto’s handelen nog steeds wat zwaarder en realistischer dan je van een GTA bent gewend, maar het voelt vele malen beter aan. Het geeft net dat beetje extra uitdaging in een achtervolging op hoge snelheid die andere games niet per se geven.
Waar meer tijd in gestoken had mogen worden zijn wat mij betreft de vuurgevechten. Kogels missen impact op vijanden en als er niet een indicator was dat je een vijand had geraakt kon je het haast niet weten. Vijanden rennen nadat ze geraakt zijn gewoon door alsof er niks aan de hand was, wat toch een beetje afbreuk doet aan het stijltje.
Grafisch indrukwekkend
Eerlijk is eerlijk, na de met bugs bezaaide Mafia 2 Remastered eerder dit jaar was ik huiverig voor deze remake. Dit was achteraf gezien nergens voor nodig, want Mafia Definitive Edition doet indrukwekkende dingen op het gebied van graphics. Er is geen woord gelogen door de developer dat zij de game “from the ground up” opnieuw hebben gemaakt. Met name de reflecties op auto’s of waterpoelen op het wegdek zijn naast de verschillende belichting effecten van een hoog niveau wat ik niet had verwacht. Al deze pracht en praal komt op de PlayStation 4 wel met een aantal concessies op andere grafische elementen. Zo zien de character models er iets minder gedetailleerd uit dan de wereld om ze heen en heeft de game last van een flinke lading pop-in. Vooral als je buiten de stad rondrijdt waar meer flora te zien is, zie je constant de bomen en bosjes in beeld verschijnen. Het is echter een klein smetje op een verder mooie game.
Conclusie
Na de zwaar ondermaatse remaster van Mafia 2 onder dezelfde Definitive Edition noemer eerder dit jaar, is de Mafia Definitive Edition een schot in de roos. Het verhaal is aan de korte kant, maar had naar mijn mening niet langer hoeven duren. Dit is hoe een remake hoort te zijn; trouw aan het origineel, maar met de techniek, systemen en kennis van tegenwoordig.
Mafia Definitive Edition is nu beschikbaar voor de PC, Xbox One en PlayStation 4. Voor deze review is de PS4-versie gebruikt.
Marc de Haas
