Als je denkt dat alle taboes wel doorbroken zijn en alles bespreekbaar is, dan kom je daar ogenblikkelijk van terug tijdens het lezen van de nieuwe roman van Charlotte Roche.
Met haar vorige roman Vochtige Streken bouwde ze al een beruchte reputatie dat de critici snel verdeelden in twee kampen. De ene helft was onder de indruk van de manier waarop Roche op pijnlijk oprechte wijze over het seksleven van het hoofdpersonage schrijft. Aan de andere kant was er ook kritiek: het boek was niets minder dan porno. Met Schootgebed zet Charlotte Roche haar voor- en tegenstanders op het verkeerde been.
Het boek begint met een behoorlijk openhartige inleiding tot het seksleven van Elizabeth, maar daarna veranderd het boek al snel van toon. Elizabeth blijkt nogal wat heftige jaren achter de rug te hebben. Langzaam maar zeker komt de lezer alles te weten over een tragisch ongeval in haar familie en waarom de dood Elizabeth lijkt te achtervolgen. In plaats van seks zijn nu angst, schuldgevoel en familie de grote thema’s. Tegelijkertijd verteld ze ook nog over dagelijkse beslommeringen als aarsmaden en een man die graag met haar een bordeel wil bezoeken.
Heftiger onderwerp
Hiermee snijdt Charlotte Roche een nog veel heftiger onderwerp aan dan seks. De gedachten die Elizabeth heeft zullen bij velen bekend voorkomen, maar zijn tegelijkertijd absoluut niet bespreekbaar met anderen. Voor sommige lezers zal dit boek daardoor als een openbaring zijn. Want het blijkt dan anderen ook zulke denkbeelden hebben (al is Elizabeth wel vaste klant bij een psycholoog).
Door deze heftige onderwerpen (waarvan Roche in haar echte leven ook het een en ander heeft meegemaakt) op een luchtige manier te verpakken is Schootgebed nergens een zwaar of deprimerend boek. Sterker nog: het zit barstensvol humor. Charlotte Roche heeft met Elizabeth een openhartige, sterke vrouw gecreëerd die de lezer deelgenoot maakt van al haar menselijke gedachten. Dat deze in het openbaar slecht bespreekbaar zijn, maakt het boek des te spannender om te lezen.