Het verhaal van Her is eigenlijk een klassiek liefdesverhaal met een man en een vrouw die ontdekken dat ze elkaar leuk vinden, het daten, de seks, de eerste slijtplekken in de relatie, kleine ruzies, uitpraten en goedmaken. Echter: de vrouw in deze relatie bestaat niet helemaal. Samantha is namelijk een besturingssysteem op een computer.
Dat klinkt misschien vergezocht, maar regisseur Spike Jonze weet dit gegeven verdomd geloofwaardig neer te zetten. Her speelt in Los Angeles, ergens in de nabije toekomst. Hoofdpersoon Theodore (Joaquin Phoenix) werkt bij een bedrijf dat handgeschreven brieven op bestelling maakt. Onderweg van werk naar huis komt Theodore een reclame voor het intelligente besturingssysteem OS1 tegen en schaft het aan. Al snel blijkt het te klikken tussen de stem van OS1 en Theodore. Door de kunstmatige intelligentie leert deze Samantha (met de stem van Scarlett Johansson) heel snel bij en krijgt ze steeds meer menselijke trekjes en geeft ze Theodore precies de aandacht die hij nodig heeft.
Dat zoiets natuurlijk nooit goed kan aflopen moge duidelijk zijn, maar niet op de manier waarop je het zou verwachten. Zeker als blijkt dat Theodore niet de enige is met een relatie met een OS en dat zoiets zelfs maatschappelijk geaccepteerd is. Spike Jonze laat met deze intelligente film zien wat liefde is en wat verschillende mensen onder liefde verstaan. Als we die liefde niet kunnen vinden bij een ander mens, waarom dan geen intelligente, virtuele liefde?
Liefde en vriendschap
In Her zit wel heel veel dialoog. Zeker als Theodore in het halfdonker op zijn bed ligt te praten met Samantha. Dat komt halverwege de film soms wat langdradig over, maar de ontwikkelingen op het einde maken de film weer snel razend interessant. Zeker als je aan het einde kan concluderen dat liefde en vriendschap sterker dan alles zijn. Tot slot nog even complimenten voor de aankleding van het verhaal. De decors, kleding en gadgets uit de toekomst zijn zeer geloofwaardig en ook de grote stad waar altijd smog hangt zorgt voor een unieke sfeer. Dit alles is magnfiek in beeld gebracht door director of photography Hoyte van Hoytema met als visueel hoogtepunt een shot met Theodore en een uil.
Her is een film die waarschijnlijk nog heel lang in mijn hoofd zal blijven zitten en het is zeker een waardige toevoeging aan het briljante oeuvre van Spike Jonze.