Recensie: Hugo van Martin Scorsese

hugoreview

Martin Scorsese heeft een film gemaakt die je niet direct verwacht als je naar de rest van zijn oeuvre kijkt. Hugo zou je zelfs een familiefilm kunnen noemen.

De film is geschikt voor alle leeftijden en de algehele verhaallijn is simpel, maar Hugo ontstijgt op heel veel fronten het niveau van de gemiddelde familiefilm. Scorsese heeft heel goed op alle details gelet. Dat begint al bij de cast. De twee kinderen die de hoofdrol spelen doen dat erg goed. Ben Kingsley en Christopher Lee zijn oudgedienden die zelden teleurstellen en Sacha Baron Cohen zorgt voor een grappige noot. Daarnaast is ook nog kort Jude Law in de film te zien.

Puzzel

Het verhaal volgt de jonge Hugo Cabret die na het overlijden van zijn vader in een station woont. Daar moet hij achter de schermen de klokken opwinden. Het enige aandenken aan zijn vader blijkt de basis te zijn voor een avontuur dat doet denken aan het boek Extreem Luid en Ongelooflijk Dichtbij. Langzaam maar zeker weet Hugo een puzzel te ontrafelen wat wonderbaarlijke gevolgen heeft.

De film speelt in het Parijs in de jaren 30 van de vorige eeuw. De 3D-beelden van de stad zijn soms net iets te veel CGI, maar bovenal prachtig. Een van de knapste dingen aan Hugo is dat Scorsese geen enorm spektakel nodig heeft om de 3D overtuigend en spectaculair te maken. Waar veel films het moeten hebben van overbodige ontploffingen of scenes die niets aan het verhaal toevoegen is in Hugo de hectiek van een station en het binnenwerk van een klok al genoeg om de kijker te verbazen. De film telt eigenlijk maar 1 echte actiescène en dat is een prachtige verwijzing naar de beroemde treinramp op Gare Montparnasse.

Begindagen van de cinema

Naast de goede cast, de prachtige cinematografie en het spannende en ontroerende verhaal is er nog 1 heel belangrijk punt dat Hugo tot een hele goede film maakt. Het is een prachtig eerbetoon aan de cinema. Langzaam maar zeker schuift Scorsese dit thema steeds verder naar de voorgrond in de film. Dat begint als Hugo en Isabelle stiekem in de bioscoop naar de beroemde scene van Harold Lloyd en de klok kijken. Later spelen de films uit de begindagen van de cinema een hele grote rol. We willen niet te veel verklappen van het verhaal maar filmpionier Georges Méliès speelt een grote rol in de film.

Scorsese weet de magie van de films van Méliès heel goed te vertalen naar cinema anno 2012. Hij durft het zelfs aan om beroemde filmpjes van 100 jaar geleden om te zetten naar 3D. Op dat moment zit je allang niet meer naar een familiefilm te kijken, maar ben je ondergedompeld in de magische wereld van film.