Rogue One: A Star Wars Story is de nieuwste Star Wars-film, maar wel eentje die eigenlijk geen deel uitmaakt van het bekende verhaal over Luke Skywalker en zijn vrienden en vijanden. Toch zijn de makers er zeker in geslaagd om de fans op hun wenken te bedienen.
De allereerste Star Wars-film uit 1977 opent met een korte tekst. Daarin staat onder andere: “During the battle, Rebel spies managed to steal secret plans to the Empire’s ultimate weapon, the DEATH STAR, an armored space station with enough power to destroy an entire planet”. Precies hierom draait het in Rogue One, een film die zich afspeelt in de weken voor A New Hope.
Darth Vader en andere bekenden
In tegenstelling tot de vreselijke delen I t/m III is deze film een logische aansluiting op het beroemde verhaal, maar bovenal een zeer fijne zijsprong. In Rogue One: A Star Wars Story komen namelijk nagenoeg geen oude bekenden voor. Darth Vader speelt wel een mooie rol en wie goed kijkt ziet zeker nog meer, maar het verhaal draait in principe om een groep nieuwe helden.
Net als bij The Force Awakens is nu ook weer gekozen voor een vrouwelijke held in de hoofdrol. Actrice Felicity Jones speelt Jyn Erso, een dame die, net als velen voor haar, door zaken uit het verleden opeens in een achtbaan vol avonturen terecht komt. De rebellen hebben namelijk vernomen dat The Empire aan een enorm superwapen werkt. Samen met de rebel Cassian Andor en de heerlijk cynische robot K-2SO krijgt Jyn de opdracht om de plannen voor deze Death Star te achterhalen. Onderweg sluit zich nog een bont gezelschap bij het drietal aan. Iedereen blijkt zo zijn of haar eigen redenen te hebben om deze gevaarlijke opdracht uit te voeren.
Verschillende drijfveren
Ik zou kunnen uitweiden over de mooie relaties tussen sommige personages en het botsen tussen de verschillende drijfveren, maar dat zou zonde zijn voor een ieder die dit leest en de film nog moet zien. Rogue One: A Star Wars Story is namelijk vooral een erg prettige bioscoopervaring. Vrijwel iedereen weet het verhaal in korte lijnen: de rebellen moeten de plannen stelen en wie A New Hope heeft gezien, weet dat ze daar in zijn geslaagd. Het is echter de subtiliteit in het verhaal dat het zo mooi maakt. Scenarioschrijvers Chris Weitz en Tony Gilroy hebben echt heel mooi de twee verhalen op elkaar laten aansluiten. Een stukje vakwerk, zeker vergeleken met de 3 andere prequels met hun gebazel over midi-chlorians.
Rogue One: A Star Wars Story is vooral een lekkere actiefilm waar het Star Wars-jasje als gegoten zit. Het verhaal is dun, maar klopt wel en ondanks dat je de afloop al weet, blijft het tot de laatste minuten spannend. Waar aan het begin soms nog even snel geschakeld wordt tussen verschillende planeten, is de finale op één en dezelfde plek. Het is verder mooi om te zien dat er voor een tropische setting op het strand is gekozen. Dit is een opvallend contrast met de ijsplaneten en kale rotsen uit de meeste films. Het is ook hier dat regisseur Gareth Edwards heerlijk met verwijzingen naar andere genres kan strooien. Er is goed gekeken naar klassieke oorlogsfilms, maar ook naar Aziatische martial arts. Edwards knoopt dit alles fijntjes aan elkaar. Rogue One: A Star Wars Story is een zeer welkome aanvulling op een unieke filmreeks.
