Films over videogames zijn nooit succesvol geweest. Ze weten vaak niet de juiste toon te zetten die de games hebben, of wijken af van het materiaal waar het op gebaseerd is. Disney durft een poging te wagen met Wreck-it Ralph. Is het hen wel gelukt om een film te maken over gamen, of is Wreck-it Ralph een Game Over?
Wat gebeurd er in de gamekasten van een arcadehal zodra de lichten uit gaan of als er even niet op gespeeld wordt? Deze (Toy Story-achtige) vraag wordt beantwoord in Wreck-it Ralph. Hoofdpersoon Ralph is de bad guy uit het (fictieve) klassieke spel Fix-it Felix. Zijn taak in de game is het slopen van een gebouw, en de bewoners ervan het leven zuur te maken.
Kettingreactie van ongelukken
Maar waar een slechterik is, moet ook een held zijn. In het geval van Ralph zijn game is dat Felix Jr. Hij kan met zijn magische hamer het gebouw weer maken, om de inwoners van de flat tevreden te krijgen. Als de speler goed zijn best doet, wordt aan het einde van ieder gewonnen potje, Ralph van het dak naar beneden gegooid en krijgt Felix een mooie gouden heldenmedaille. Zo gaat het al 30 jaar en het is dan best te begrijpen als Ralph zich afvraagt of het anders kan, of hij ook niet eens de held kan zijn en de bijhorende medaille om zijn nek te hebben.
Ralph overtreed de enige regel die videogame characters hebben: hij springt naar een andere game. In deze, op Call of Duty/Halo geïnspireerde game genaamd Hero’s Duty, probeert Ralph zijn eigen heldenmedaille te halen. Het gaat het echter mis en hij beland door een kettingreactie van ongelukken in de game Candyland.
Hier maakt Ralph kennis met Vanellope von Schweetz, een klein meisje dat dolgraag mee wilt doen aan het grote kartracetoernooi van haar game. Zij wordt echter tegengehouden door King Candy en de andere kartracers. Volgens hen vormt zij een gevaar voor de game en is ze geen onderdeel van het spel. Vanellope heeft namelijk een probleem waar sommige gamecharacters last van kunnen hebben. Haar code is niet helemaal stabiel en glitches en bugs gebeuren regelmatig bij haar.
Ralph en Vanellope gaan samen op zoek naar een manier om elkaar te helpen en leren elkaar tijdens deze reis een aantal levenslessen.Deze levenslessen worden in het begin op een best gebruikelijke Disney-manier neergezet, en is dus best voorspelbaar te noemen. Later in de film komt er een grote emotionele lading bij in de film die dat voorspelbare wegvaagt. Het zorgt voor momenten waarbij ook volwassenen zo nu en dan even een traantje weg kunnen pinken. Ook de les van de film: probeer niet iemand te zijn wie je niet bent/mensen waarderen je voor wie je bent, is er één die geldt voor jong en oud en erg inspeelt op de moderne samenleving.
Als je de trailers en promoties rond de film mag geloven, stikt het van de bekende karakters uit bekende video games in Wreck-it Ralph. Dit is echter niet het geval, maar persoonlijk vond ik dit niet erg. De cameo’s die in de film zitten worden gedoseerd in beeld gebracht en krijgen allemaal hun eigen momentje, vol in beeld of stiekem in de achtergrond. De figuren zijn slim in de film verwerkt. Geen enkel moment had ik het idee dat een character in de film is gepropt, puur om hem/haar in beeld te krijgen. Iedere cameo hoort echt in de film thuis.
Alle arcadekasten zijn met elkaar verbonden door middel van stekkerdozen. Deze stekkerdozen werken als een gigantisch treinstation waardoor de helden en schurken, na sluitingstijd, gezellig bij elkaar kunnen buurten in elkaars game. Niet alleen karakters ook sommige locaties komen uit klassieke arcade games. Zo komt de bar waar Ralph zijn verdriet wegdrinkt uit de, minder bekende, kast van Tapper. Hij zit hier niet alleen, ook Ryu uit Street Fighter zit hier gezellig een biertje weg te drinken in de achtergrond. Na al die jaren verslagen te worden door Felix, is Ralph in een sleur gekomen en is hij lid van een praatgroep voor slechteriken geworden. De scene waarin hij deelneemt aan een sessie, is voor gamers een feest van herkenning. Want naast bekende schurken als Bowser en een spookje uit Pac-man , zitten er ook minder bekende bad guys als Kano (Mortal Kombat) en Zangief (Street Fighter) tussen.
Knettergek gedrag
Naast Ralph en Vanellope bestaat de cast uit een groot aantal kleinere figuren. Vooral King Candy is een personage waar ik meerdere keren om heb moeten lachen. Zijn knettergekke en hyperactieve gedrag deed me erg denken aan Roger Rabbit uit de klassieker Who Framed Roger Rabbit. Toch is er naast zijn vrolijke en gekke gedrag duidelijk te zien, dat hij zo zijn eigen snode plannetjes heeft.
De held van Ralph zijn game, Felix (Jack McBrayer), vond ik persoonlijk niet één van de meest goed uitgewerkte karakters. Nu draait de film natuurlijk niet om hem, maar iets meer diepgang had geen kwaad gekund. De enige diepgang en ontwikkeling die Felix meemaakt komt door de liefdesperikelen tussen hem en de ruige Sergeant Calhoun (Jane Lynch). Samen gaan zij op zoek naar Ralph om hem weer terug te krijgen naar zijn eigen game. Tijdens hun tijd samen krijgt de kijker steeds een korte blik in het verleden van Calhoun. Het zorgt voor rustmomenten in de film en je leert haar beter kennen.
De personages van Wreck it Ralph worden geloofwaardig neergezet en het onmogelijk om niet met Ralph en de glitchende Vanellope mee te leven. Iets dat hier zeker aan mee heeft geholpen zijn de stemmen achter hun karakters. John C. Reilly (Step Brothers) staat bekend om zijn rollen als goedhartige sul en is dus een perfecte keuze voor de logge Ralph. Voor Vanellope hebben ze een in mijn ogen aparte keuze gemaakt. In plaats van een kind te hebben gecast is de keuze gevallen op de inmiddels 42-jarige Sarah Silverman (Sarah Silverman Program). Silverman is niet meer de jongste, maar weet met haar performance een verdraaid schattige kleuter neer te zetten en een paar zwaar emotionele momenten te creëren.
Tijdens het kijken van de film zou ik zweren dat het een animatie film van Pixar was. Dit was niet het geval. Wreck-it Ralph is gemaakt door de Walt Disney Animation Studios, die op het gebied van computer animatie hiervoor alleen Tangled hebben gemaakt. Qua beeldkwaliteit is het niet van een Pixar-film te onderscheiden en dat is in de animatiewereld één van de grootste complimenten die je kunt ontvangen!
Ook iets dat zeker een vermelding waard is, is de film die vooraf wordt gedraaid. The Paperman is een korte film die mij zeer verraste. In deze zwart-wit film worden een aantal nieuwe technieken voor animatiefilms geshowd. De traditionele Disneytekeningen wordt gecombineerd met computer animatie, en wat is dit een geslaagde combinatie! De gehele film door heb je in de gaten dat er iets anders is aan de beelden die je ziet. Het leidt gelukkig niet te veel af, want het verhaal van de film is simpelweg prachtig te noemen. Een zakenman staat op het perron te wachten naast een vrouw, vanaf dit moment is er al meteen een klik tussen de twee. Maar zoals het in de meeste liefdesverhalen gaat, raken ze elkaar uit het oog, waarna de zoektocht van de man begint. De pogingen van de man zijn zo aandoenlijk en goed neergezet, dat ik bij de aftiteling stiekem toch een brok in mijn keel had. Dit is een hele prestatie sinds er in de film geen woord wordt gesproken.
Conclusie
Ondanks het feit dat Disney de film mooier probeerde te maken voor gamers dan hij uiteindelijk is, is er met Wreck-it Ralph eindelijk een goede videogame gerelateerde film uitgekomen. Het feit dat de film weinig leunt op de bekende characters is niet erg en zorgt er juist voor dat de focus meer ligt op de nieuwe figuren zoals Ralph en Felix. Mocht er ooit een sequel komen, kunnen er meer bekende figuren in voorkomen omdat Ralph en zijn vrienden nu al een goede kennismaking hebben gekregen. De personages weten kijkers van jong en oud een wijze levensles mee te geven die juist in deze prestatiegerichte tijd erg goed van pas komt. Wreck-it Ralph is dan ook een film die voor jong en oud geschikt is, of je nou een gamer bent of niet.
Wreck it Ralph draait vanaf 12 december in de Nederlandse bioscopen in de originele Engelse versie en een Nederlandse gesproken versie, ook krijg je nog de keuze om hem in 3D of in 2D te zien. Mocht je zelf eens een poging willen wagen met de game waarin Ralph de badguy is. Op de site van Disney is het spel nu ook te spelen, volledig in de klassieke 8-bit stijl. De game is ook te downloaden voor iPhone en Android-toestellen.
Recensie: Marc de Haas