Review: A Boy and His Blob

A Boy and His Blob

Heel, heel lang geleden kreeg ik ooit een Gameboy in mijn handen gedrukt met A Boy and his Blob erin. Het was een schattige puzzelplatformer die afgeleid was van het NES-origineel uit 1989. Het duurde tot 2009 voor we de serie opnieuw zouden zien in een prachtige nieuwe jas op de Nintendo Wii. Deze uitvoering krijgt wederom een kans en ditmaal op de Nintendo Switch!

Laten we beginnen met stilstaan bij wat een verrichting deze titel voor de Wii was. Zo kende het een prachtige, tekenfilmachtige en fraai geanimeerde grafische stijl en wist het een verhaal en emotie over te brengen zonder ook maar een woord te zeggen. De basis was nog steeds hetzelfde als het origineel; jij bent een jongetje dat de Blob vindt en erachter komt dat het eten van jelly beans dit wezen van gedaante laat veranderen. Deze vaardigheid gebruik je om door de 40 levels verdeeld over vier werelden heen te komen in een avontuur dat het veelal waard is.

Organisch puzzelen

De Blob en het jongetje blijken een vruchtbare samenwerking te hebben met elkaar. Voor ieder level krijg je een aantal typen van oneindige jelly beans om te gooien om zo de Blob te veranderen. Sommige laten de Blob in een aanbeeld veranderen waarmee knoppen ingedrukt kunnen blijven of die van grote hoogte schade kunnen doen aan de schaduw vijanden. Andere jelly beans laten het witte wezen onder vele anderen veranderen in een ladder, een krik, een bal of een parachute. Je selecteert hiertussen door de linkerschouder toets ingedrukt te houden en uit het selectiewiel te kiezen met één van de sticks. Dit zou prima werken wanneer ik direct de stick zou kunnen indrukken om te kiezen, maar vervelend genoeg duurt het soms een seconde of twee voordat het registreert en frustreert het me dat er niets gebeurde terwijl ik wel wat deed. Vervolgens gooi je de bean voor je uit met de andere schouder toets en eet de blob deze op. Om hier puzzels mee op te lossen voelt heel organisch; in het begin nog met aanwijzingsbordjes, maar later gewoon op eigen inzicht. Moet je omhoog dan is de trampoline een oplossing, maar zie je stekelige punten tegen het plafond dan is langzamer omhoog met de ladder waarschijnlijk de betere oplossing. Dit piekt helemaal wanneer een onwaarschijnlijke oplossing ook echt werkt en het zijn dit soort momenten waar A Boy and His Blob echt schittert. Dit wordt ook zeker geholpen door de fantastische soundtrack die het geheel perfect – en vooral sfeervol – illustreert. Zoek bijvoorbeeld maar eens Subterra op en zwijmel weg in deze droomachtige wereld.

Ietwat gewoontjes

Niet alles is echter zo fantastisch, want het moet gezegd worden dat al gauw dit allemaal wat gewoontjes aanvoelt. Ja de puzzelelementen zijn leuk en (zeker in het begin) krijg je in snelle successie meer nieuwe vaardigheden om mee te spelen. Ook kon ik het beperken van de skillset en dit aanpassen per level wel waarderen omdat ik veelvuldig voor een puzzel stond die ik anders wilde oplossen wanneer ik net die ene vaardigheid had gehad. De game voelt daarbij heel sloompjes omdat het jongetje traag loopt, niet kan rennen, amper kan springen en veel tijd doorbrengt wachtend op de blob die naar een bean toe hopt. Die initiële wauw gaat er al helemaal gauw af wanneer je de insta kills ontdekt: iedere aanraking met een vijand, een puntig voorwerp of een te hoge val betekent een directe dood. Gelukkig checkpoint de game genoeg dus hoef je niet veel opnieuw te doen, maar het frustreert wel – zeker wanneer je aan het uitvogelen bent wat je moet doen.

Conclusie

Er zijn zeker zaken aan te merken, maar a Boy and his Blob doet een hoop goed en is door de unieke stijl en het kalmerende gameplay element het waard om te bekijken. De game kent ook genoeg fraaie momenten en zelfs heuse boss fights, die doorgaans niet veel voorstellen, maar wel wat aandacht vereisen. Frustrerend genoeg doodt iedere vorm van tegenslag je in één keer, al hoef je nooit veel opnieuw te doen. Daarbij had ik wel wat extra’s verwacht aan deze remaster, maar is deze port (zij het goed lopend) niets meer dan een simpele overzetting. Het is echter vooral de sfeer die je meesleurt in de waardering, want zonder dat voelt A Boy and his Blob toch wel wat traag. Zoek je echter een kalme puzzel platformer met veel hart, dan vind je deze in WayForward remake uit 2009 al dat op je Nintendo Switch.

Sander Noordijk