Na jaren van verandering en innovatie ging Square Enix met Bravely Default in 2012 terug naar wat de uitgever zo groot maakte: de meest traditionele JRPG zoals ze vroeger gemaakt werden, maar met een twist. Bravely Default 2 op Switch geeft meer van dat, maar is zo’n welkome frisse wind dat het moeilijk af te raden is.
Het is je vergeven als je denkt dat dit de tweede titel met de merkwaardige naam is, maar het origineel op 3DS kreeg reeds een vervolg op datzelfde platform onder de noemer van Bravely Second. Terug naar de originele naam – die ik zo zal toelichten – is Bravely Default 2 wel een volledig eigen game. Het heeft zijn eigen wereld, verhaal en personages, waardoor je het origineel niet gespeeld hoeft te hebben.
Gigantisch avontuur
Wanneer ik zeg dat Bravely Default 2 een enorm traditionele JRPG is, maak ik geen grappen. Een gigantisch en vooral lang avontuur met uitgebreide dialogen (tegen de 60 uur), compleet met turn based combat en veel grinden. Het mag dan wel traditioneel zijn, de combat heeft een fantastisch systeem om de monotonie van turn based gevechten op te lossen: het systeem waar de game zijn verwarrende titel aan dankt.
Bravely Default
Waar je in een traditionele JRPG als Final Fantasy of Chrono Trigger om beurten een actie (aanval, verdedigen, magie, item gebruiken) kunt inzetten, introduceerde de 3DS titel het Brave en Default systeem. Brave stelt je in staat om aanstaande beurten alvast in te zetten door bijvoorbeeld in één klap vier aanvallen achter elkaar kunt plaatsen voor de vijand aan de beurt is. De keerzijde is dat je de komende drie beurten niets kunt terwijl jouw Brave-punten weer terugkeren. Default aan de andere kant slaat een beurt over zodat je een Brave kunt uitvoeren zonder ‘in de min’ te komen. Het systeem werkt fantastisch en daagt uit. Altijd al je beurten zo snel mogelijk verstoken is zeker niet het antwoord, dus je zal moeten leren anticiperen. Dit alles telt op bij de vele traditionele systemen als het uitbuiten van zwaktes en het goed omgaan met status ailments.
Pastelschildering
Wat ook helpt is de waanzinnige art style die in pastelschilderstijl prachtige omgevingen kan neerzetten. Zeker in de dorpjes is dit bijzonder effectief – vooral wanneer je het uitgezoomde shot neemt en je de hele stad in één beeld kunt vangen. De personages voldoen, maar zijn daarbij erg stijf. Zeker in de soms ontzettend lange cutscenes waarbij alle personages statisch erbij staan en met minimale animaties rond schuiven. Wat helpt is dat de dialogen, voice acting en het verhaal interessant goed zijn om hier doorheen te kijken. Square kiest met Bravely Default 2 voor heerlijke internationale accenten, dus niet enkel Amerikanen. Sterker nog: de beste personages uit de groep hebben dikke Schotse of Welsh accenten en maken het meer levendige personages dan gemiddeld.
Grind
En die kwaliteit heb je wel nodig om door sommige punten van deze game heen te komen. Bij vlagen is de grind (te zwak zijn om verder te komen, dus ga je achter elkaar gevechten aan om sterker te worden) wel erg benodigd. Nu kun je door de systemen redelijk rap door gevechten heen komen, maar toch ben je veel gevechten aan het herhalen. Uiteindelijk kon me dit niet er vanaf houden om deze game enorm te waarderen. De vele verhaalonthullingen en en grandioze boss fights zijn veel te goed om te missen als fan!
Conclusie
Als losstaand deel kan iedereen instappen en zien wat Bravely Default zo interessant maakt – en dat in een fraai ogende game ipv de korrelige 3DS. De Brave en Default systemen maken de combat divers en houden het interessant. Zelfs wanneer de game echt vol JRPG gaat en haast eindeloos grinden vereist. Het verhaal, de wereld en combat maken Bravely Default 2 het uiteindelijk helemaal waard.
Sander Noordijk
