Het was zaterdag heel erg laat geworden op Into The Great Wide Open. Bovendien regende het keihard op zondagochtend. Dat zijn twee zaken die niet echt bevorderlijk zijn om je bed uit te komen. Dus bleven we de laatste dag van het festival net iets te lang op de hotelkamer. Juist op deze dag begon het programma extra vroeg om op tijd klaar te zijn. Voor veel bezoekers is het reizen van Vlieland naar huis immers een behoorlijke reis.
Terwijl in de rest van Nederland het nog herfstig rotweer was, brak boven Vlieland het wolkendek open en zagen we de zon en een strakblauwe hemel. Toen dat zover was moest er nog eerst een stevige antikater-brunch worden genuttigd voordat we er weer tegenaan kunnen. Hierdoor misten we wel wat acts die rood omcirkeld in ons programmaboekje stonden, waaronder De Tweede Speeldoos. Zeker toen we laaiend enthousiaste verhalen hoorden van vrienden die het wel hadden gezien. Niets aan te doen.
Het eerste concert dat we die dag wel zagen was wel meteen een van de mooiste van het hele weekend. Broeder Dieleman uit Zeeuws-Vlaanderen gaf een speciaal concert met een kinderkoor van Vlieland. In de bossen, heerlijk in de zon, hoorden we de Zeeuwse traditionals van de Broeder een extra lading krijgen door de toevoeging van de vrolijke kinderstemmen. Tussen de nummers door was hij bovendien erg grappig en dolde hij met de kinderen en het publiek. Een unieke belevenis.
Weer helemaal in de festivalstemming wandelden we naar de Tokkelbaan voor Cayucas. Zij brachten de perfecte soundtrack voor een lome zondagmiddag in de zon: pop met een tropisch randje. Denk aan een rustige versie van Vampire Weekend.
Terug op het Sportveld konden we nog mooi een stukje van Blaudzun meepakken, overduidelijk een van de publieksfavorieten. Iedereen vond het prachtig, en dat was geheel terecht. Omdat dit zijn laatste show was van een lange tour gaf Blaudzun en zijn band nog even net wat extra en dat vertaalde zich naar een hele goede show.
De grote afsluiter van het festival op papier was Bombino. Deze gitarist uit Niger is onder de hoede genomen van een van The Black Keys en heeft samen met hem een heerlijk album opgenomen. Liefhebbers van de authentieke ‘desert blues’ vrezen dat het originele geluid van Bombino te veel verwesterd, maar dat viel tijdens deze show hartstikke mee. Bombino en zijn band, allemaal in traditionele kleding, namen het publiek mee naar de woestijn en hebben heel veel mensen kennis laten maken met de prachtige gitaarmuziek die ze in de Sahara maken. Bombino was overduidelijk de beste dagafsluiter van het festival.
Terwijl een groot deel van het publiek terugkeerde naar tent, hotel of veerboot, was het aan de DJ’s om de avond nog wat langer te laten duren. Van het aanbod op deze avond waren we het meest fan van Ed Rock en Robin S. Zij draaiden alleen 7-inches en lieten de festivalbezoekers hun laatste restje energie achterlaten op de dansvloer. Vooral het feit dat ze Zoot Suit Riot draaiden maakt dat deze DJ’s een eervolle vermelding verdienen.