“Schoenmaker blijf bij je leest”. Het is maar goed dat het Amsterdamse(!) Guerrilla Games dit NIET heeft gedaan. Ze stonden bekend om hun Killzone shooters, maar besloten na PS4-launch title Killzone Shadowfall een open world game te maken. Mensen waren bij het nieuws sceptisch, maar vanaf de eerste trailer keken mensen uit naar Horizon Zero Dawn. En terecht, want het werd één van de beste PlayStation 4-games. Dezelfde hype was er in aanloop naar de sequel Forbidden West en na flink wat uren spelen kan ik concluderen dat deze hype meer dan terecht is. We hebben hier te maken met één van de beste games die de PlayStation 5 (en 4) nu heeft.
Maak je geen zorgen, er zullen op het gebied van het verhaal geen spoilers in deze review zitten. Het verhaal van Forbidden West zit dusdanig goed in elkaar dat je dit zelf wil beleven en het wist mij keer op keer te verbazen met de richting waar het naartoe ging en welke gameplay dit met zich meebracht.
Wel moet ik zeggen dat het spelen van Horizon Zero Dawn geen overbodige luxe is, gezien het een paar maanden na het einde van die game de draad weer oppakt. Een korte recap video aan het begin van de game vertelt je de grootste punten uit de vorige game (wat zeker geen overbodige luxe is), maar lang niet alles. Aloy komt soms kleinere sidequest personages uit de vorige game tegen en als speler die de game voor het laatst in 2017 heeft uitgespeeld, moest ik af en toe even op mijn hoofd krabben als er eentje om de hoek kwam kijken. Dat heeft echter meer te maken met deel één dan met Forbidden West. Kleinere personages stonden in Zero Dawn minder in de spotlight en kwamen na een missie niet meer terug. Dat is hier wel anders en zelfs de kleinere sidequests hebben invloed op de gesprekken die je gaandeweg voert. Er wordt gerefereerd naar al je gevoerde heldendaden, waardoor alle missies meer aanvoelen als één geheel en het verhaal voeden.
Wat ook meehelpt om jou als speler die kleinere missies te willen laten spelen zijn de interacties met de personages. Een van de kritiekpunten uit Zero Dawn waren de gezichten van NPC’s die er wat emotieloos konden uitzien. Al vanaf de eerste cut scene is overduidelijk dat Guerrilla Games hiermee aan de slag is gegaan. Gezichtsuitdrukkingen zijn van een hoog niveau en dit is slechts nog maar het begin van de grafische pracht en praal.
De omgevingen van de Amerikaanse West Coast die Aloy doorkruist zijn divers en hebben allemaal een eigen thema. Zo loop je het ene moment door besneeuwde bergtoppen en een half uur later door de woestijn van Las Vegas. Zonder spoilers te geven kon ik na het behalen van een missie in Las Vegas niet anders dan op mijn gemak rustig rond te lopen, alles wat ik zag met open mond te bekijken en een stortlading digitale foto’s maken met de vernieuwde Photo Mode tools. De post-post apocalyptische wereld die gevuld is met robotdinosauriërs en waar de natuur de steden heeft teruggenomen is bomvol gevuld met plekken om te verkennen en Aloy heeft in Forbidden West nieuwe vaardigheden en items om dit mee te doen. Hier heeft Guerrilla Games gekeken naar wat er verbeterd kon worden aan de formule, maar ook naar wat de concurrentie heeft gedaan.
Horizon Zero Dawn kwam in hetzelfde jaar uit als The Legend of Zelda Breath to the Wild, een game die gezien wordt als een evolutie van het open world genre, en ze zijn allebei onderdeel van één van de naar mijn mening beste gamejaren tot nu toe (2017). Het is ironisch om te zien dat – ondanks het voortborduurt op wat het in het eerste deel al zo goed deed – Forbidden West ook punten meeneemt uit Breath to the Wild. Zo heeft Aloy nu een stuk meer bewegingsvrijheid in het beklimmen van muren en heeft zij nu een parachute in de vorm van de Shieldwing waarmee ze veiliger van grote hoogtes beneden kan komen. Allebei punten die Link al kon in Breath to the Wild, maar in Forbidden West ook geweldig aanvoelen. Daarnaast krijgt Aloy een gadget waarmee ze onder water kan ademhalen wat de verschillende waters ook toegankelijk maakt met alle gevaren in de vorm van nieuwe machines, maar ook de nodige mooie onderwateromgevingen.
Ik betrapte mij er dan vaak genoeg op dat ik af en toe volledig afweek van het hoofdverhaal om eerder bezochte gebieden volledig uit te pluizen met een nieuw verkregen gadget, of om even de rest van de map te ontdekken waar ik nog niet was geweest. Avonturiers worden beloond, want zoals eerder gezegd zijn de side quests en randactiviteiten zoals een volledig uitgewerkt bordspel de moeite waard om te spelen. Ik hoop dan ook van harte dat er een partij is die Machine Strike als een echt spel wil gaan uitbrengen.
Is alles dan positief? Op het verwarrende verhaal voor nieuwkomers na zijn de puntjes van kritiek die ik heb dusdanig klein dat ze geen afbreuk doen aan het speelplezier. Want hoewel je nu makkelijker bergen kan beklimmen, merkte ik dat je al hupsend en springend ook een flink eind komt. Het deed me denken aan de manier waarop we dit jaren geleden in Skyrim precies hetzelfde deden en je op die manier op plekken kon komen die (nog) niet de bedoeling waren. Ook de lange haren van Aloy stuiterden tijdens cut scenes af en toe iets te wild in het rond. Dit is echter iets wat ik door de developers nog wel weg gepatcht zie worden (op het moment van schrijven is de Day One patch al beschikbaar gemaakt, waardoor ik de consumenten ervaring heb gespeeld). Wat ik al zei: het zijn hele kleine puntjes van kritiek die gemakkelijk weg te wuiven zijn en geen invloed hebben op de gameplay, de prachtige wereld en het verhaal.
Conclusie
Forbidden West is een fenomenale sequel die overduidelijk heeft geleerd van zijn voorganger. De nieuwe gadgets van Aloy zorgen voor meer in vrijheid in een prachtige ontdekbare wereld. Heb je een PS4 of PS5? Dan is dit een game om absoluut in huis te halen (al raad ik het aan om eerst Horizon Zero Dawn te spelen, of een gedetailleerde recap video te kijken). Het is dat we bij Mixed Grill geen cijfers hangen onder onze reviews, maar als dit wel het geval was geweest had er hier een felbegeerde 10 gestaan. We mogen als Nederlanders trots zijn op Guerrilla Games.
Horizon: Forbidden West is vanaf 18 februari beschikbaar voor de PlayStation 4 en 5. Voor deze review is de PlayStation 5-versie van de game gespeeld.
Marc de Haas
