Toen de R-type serie aan het einde van zijn latijn leek aan het begin van de jaren 2000, had het al dergelijk veel goede games op geleverd dat het tijd werd om het af te sluiten. R-Type Final was de laatste moderne ode aan de serie op PlayStation 2 en bleek een waardige allerlaatste afsluiter. Ironisch genoeg spelen we nu R-Type Final 2.
In de basis verandert R-Type Final 2 weinig aan de formule; en dat hoeft op zich ook niet. De sidescrolling shoot ‘em up laat zien dat deze gameplay nog altijd geweldig werkt en het origineel geldt een duidelijke inspiratie voor de huidige generatie SHMUPS is zoals het recente Natsuki Chronicles en Habroxia 2. We kiezen een schip, vliegen van links naar rechts door de ruimte en interieuren, verzamelen power-ups en vernietigen zoveel mogelijk schepen tot we en baas treffen.
Flinke uitdaging
R-Type was nooit een gemakkelijke serie, maar ik moet zeggen dat ik me flink moest vastbijten in de diverse moeilijkheidsgraden die aan de titel te zien gemakkelijk zouden moeten zijn, maar al snel echt heel straffend bleken. Er zijn geen health bars, dus geraakt worden betekent direct het einde en ondanks dat hier wat op gemitigeerd wordt door middel van checkpoints (vloeken in de kerk van de purist) en continues, is het einde halen van R-Type 2 een steile berg om te beklimmen. Nu is er ook wel een hoop voldoening te behalen uit het perfect navigeren door de regen van kogels, wetende dat ieder schot het einde kan betekenen. Ik genoot vooral van de bossfights die lekker afwisselend zijn en veelal neerkomen op het volgen van de patronen terwijl je alles losgooit op een enorme vijand.
Personaliseren
Spelend op de Nintendo Switch, vielen de 2.5 graphics in stijl maar ook zeker ook framerate. Niet alleen van fraaie 3D modellen van de diverse schepen en hun diverse aanvallen, maar ook de omgeving zelf. Ook lijkt veel generiek in de vorm van ruimte debris en metalen ruimteschepen, is er eigenlijk altijd wel iets nieuws te zien. Denk aan een ruimte waar vele tandwielen draaien, maar ook een door aliens overgenomen basis met pulserende infecties overal. Je schip is daarnaast volledig te personaliseren – iets wat ik altijd alleen maar kan aanmoedigen – waardoor ik mijn ruimte avonturen beleefde in een volledige paars-wit ruimteschip met pride vlaggen. Fijn hieraan is dat andere schepen unlocken door te spelen, maar de visuele opties vrijwel allemaal direct beschikbaar zijn en niet verstopt zitten achter microtransacties.
Voelt vertrouwd
Ook al zijn we zoveel jaren verder, voelt het spelen van R-Type Final 2 vertrouwd; Hoe het schip voelt, maar ook welke items je oppakt en welke je laat liggen. De extra vuurkracht van een wave cannon wil je niet altijd inruilen voor een prism aanval die in een andere lijn vuurt. Ook keert The Force weer terug, een bal energie die kan vuren en geupgrade kan worden door de levels heen. Wat dit extra kanon zo nuttig maakt is dat aan de voorkant van het schip bevestigd kan worden, maar ook autonoom kan vliegen en aanvallen – of aan de achterzijde van het schip kan hangen om rugdekking te geven. Het maakt R-Type vertrouwd, maar tegelijkertijd geeft het zijn enorme diversiteit mee.
Conclusie
R-type Final 2 is misschien niet de meest overtuigende naam, maar voelt welkom na de lange afwezigheid van de serie. Alles voelt vertrouwd, van het kiezen van een schip tot vinden van power-ups en de eindbazen in fraaie levels. Let wel dat dit een behoorlijk uitdagende titel is en zelfs op de lage moeilijkheidsgraden nog altijd een enkele fout, hard kan afstraffen. Voor de fan is dit feest – zeker wanneer je de uitgebreide personalisatie en diversiteit meeneemt, waardoor geen run hetzelfde hoeft te zijn.
Sander Noordijk
