Geef mij een Batman v Superman of de originele Justice League en ik kan – ondanks dat ik ook echt zie dat ze niet heel best zijn – ervan genieten. Dat was bij Suicide Squad in 2016 toch wel wat anders. Het komt zelden voor dat ik teleurgesteld de bioscoop verlaat, maar David Ayer kreeg het voor elkaar met zijn poging (al heeft hij volgens de verhalen door belemmeringen van bovenaf óók niet de film mogen maken die hij voor ogen had). Vijf jaar later mag regisseur James Gunn het opnieuw proberen met een deels reboot, deels sequel, deels eigen ding.
Gunn kennen we onder andere van de Guardians of the Galaxy-films van ‘concurrent’ Marvel. Alleen al daardoor wist ik dat, als er één iemand is die los kan gaan met deze uiteenlopende club gestoorde personages, het Gunn wel is. Met gepaste hoop ging ik dan ook naar zijn versie, met de op het randje verwarrende naam The Suicide Squad.
Net als in de vorige film wordt een club DC superschurken door Amanda Waller (Viola Davis) op een Black Ops-missie gestuurd die te gevaarlijk is en bij voorbaat al een vrij lage overlevingskans heeft. Om de criminelen in toom te houden krijgen ze allemaal een explosief in hun nek dat met een druk op de knop een einde aan hun leven kan maken. Qua stijl en verhaal is er voor The Suicide Squad gekozen voor de John Ostrander reeks van de comics die liep van eind jaren ’80 tot begin jaren ’90. Fun fact; de bedenker heeft zelf ook een rolletje in de film. Het is wat actievoller, maar door Gunn zijn stijl humoristisch en grof, heel grof.
Want vergis je niet, ondanks de luchtigheid van zijn Marvel films, grijpt hij hier op momenten terug naar zijn Slither qua gore. Het moment dat personages hun einde bereiken gaat dit *ahum* gedetailleerd. Laten we het erop houden dat de film niet voor niets de 16+ rating heeft gekregen. Gelukkig is er naast de over-the-top actie genoeg ruimte voor character building en humor en wat vooral bij de personages en het acteerwerk vandaan komt.
Voor deze missie heeft regisseur Gunn vrij spel gekregen van DC, waarna hij een blik met de meest obscure B-bad guys van de onderste stoffige plank heeft opengetrokken. Het moment dat de line-up aangekondigd werd, moest zelfs ik als comic liefhebber even mijn research doen. Een bad guy als Weasel had ik bijvoorbeeld nog nooit van gehoord en bij het zien van Polka-Dot Man (David Dastmalchian) kon ik niet anders dan hardop lachen. Een crimineel die felgekleurde polka dots schiet? Wat ik echter niet had verwacht is dat vrijwel ieder personage zijn momentje krijgt. Centraal staan dan wel de grotere namen zoals een Harley Quinn (Margot Robbie), Rick Flag (Joel Kinnaman), Peacemaker (John Cena) en Bloodsport (Idris Elba), maar Gunn laat ieder zijn gestoorde karaktereigenschap wel even zien en waardoor Ratcatcher 2, Polka-Dot en King Shark al snel favoriet werden bij mij.
Van te voren had ik nooit gedacht dat ik een grote wandelende haai met een passie voor mensen lees eten aandoenlijk en suffig zou noemen. Het feit dat hij door niemand minder dan Sylvester Stallone wordt ingesproken is net dat kersje op de moordlustige taart. Gunn weet dondersgoed welke personages hij heeft gekozen, wat hij er mee wilde doen en geeft de cast ook de mogelijkheid die te pakken. Als ik dan iets van een minpunt moet aankaarten is dat de bad guy pas tegen het eind van de film echt aan bod komt. Spijtig want Starro The Conqueror is in de comics een grote villain waar ik graag meer van had willen zien.
Tot slot is het nog goed om te vermelden dat je niet alle vorige DC films gezien hoeft te hebben om The Suicide Squad te kunnen zien. Qua referenties blijft het allemaal erg beperkt en zelfs de vorige Squad film hoef je niet gezien te hebben. De enige referentie naar een ander DC personage komt via nieuwkomer Bloodsport die in de Belle Reves gevangenis zit omdat hij Superman de intensive care in heeft ingeschoten met een kryptonite kogel. Laten we eerlijk zijn, Superman kennen we allemaal en het blijft puur bij de namedrop.
Conclusie
James Gunn en The Suicide Squad lijken voor elkaar gemaakt te zijn. Hij heeft vrij spel gekregen om los te gaan en dat is de film alleen maar ten goede gekomen. Het eindproduct is stijlvol, humoristisch en grof waardoor de vorige Suicide Squad volledig weggevaagd is uit mijn geheugen. Warner Bros. heeft het eindelijk aangedurfd om een volwassen superhelden film te laten maken wat resulteert in mijn favoriete DC-film tot nu toe.
The Suicide Squad draait vanaf 5 augustus in de bioscoop
Marc de Haas
