Niet alleen de meest fantasy videogame-naam ooit, pakt Unicorn Overlord uit als een intrigerend en diep strategisch avontuur met een fantastisch verhaal en een prachtige unieke art style.
Vanillaware is altijd een lieveling geweest in de games industrie dankzij hun bijzondere handgetekende art style. De games die ze maken kunnen zeer uiteenlopend zijn, maar of je nu Dragon’s Crown, 13 Sentinels: Aegis Rift of Odin Sphere speelt; een Vanillaware-titel herken je direct. Unicorn Overlord vertelt het verhaal van prins Alain die zijn koninkrijk ontvlucht nadat de kwaadaardige Valmore dit overneemt. Hij ontvangt de ring van de Eenhoorn om zo het strijd te keren en zijn wereld terug te winnen. Hoewel het verhaal stijf staat van de high fantasy nonsens en niet bijsterveel echt unieke dingen lijkt te willen zeggen, heb ik er een hoop plezier aan beleefd. Het is goed geschreven en in hapbare porties aangeboden in de vijf hoofdstukken die elk een tiental uren nemen om te voltooien. De dialoog is goed, maar het zijn de graphics en de combat die deze game werkelijk briljant maken.
Zoveel detail
Iedere scene wordt uitgespeeld in een soort diorama, een gebied waar personages met elkaar spreken, maar waar ook de gevechten plaats vinden. Het geheel oogt schilderachtig met waanzinnig veel oog voor de detail in zowel de achtergronden als de personages – echt een kenmerk van de Vanillaware formule. Van prachtige bossen met betoverende lichtinvallen tot brandende steden en open vlakten; alles ademt sfeer. Alles is licht geanimeerd waardoor het nooit te statisch wordt en je vele details opvalt. Van het haar van personages dat in de wind waait tot de inkijk van van topjes sommige strijders. Maar ook de groep vleermuizen waar de magier op rust in diens overwinningspose en de grote hakbijl van brute strijders. Door deze stijl en de animaties vereist dit ook geen hoge framerates waardoor Unicorn Overlord ook echt de perfecte remoteplay game is om uurtjes in weg te branden op de PlayStation Portal, Steam Deck of je Backbone.
Combat is anders
Het moment was daar. De confrontatie ging komen en we transporteerden naar het slagveld, maar mijn eerste gedachte over de combat bleek: “Waarom kan ik niets doen?”. Combat in Unicorn Overlord beïnvloed je niet live op het slagveld, maar wordt meer bepaald op basis van jouw soldaten, hun effectiviteit, bepantsering en de taken die je ingesteld hebt. Vergelijkbaar met het Gambit systeem van Final Fantasy XII stel je een aantal condities in zoals ‘val de zwakste vijand aan’, ‘heal een persoon onder de 30%’ of ‘gebruik alleen magische aanvallen’. Dit rijtje aan condities wordt afgewerkt op een volgorde, dus houd je rekening wat op ieder moment belangrijker is. Ligt de prioriteit van een persoon op het redden van een vriend of het toedienen van de genadelag? Voordat je aan het gevecht begint zie je de uitkomst in schade toegedaan en ontvangen en kun je nog afwegen om een andere unit naar voren te schuiven. Deze units bouw je langzaam uit en omdat je maar beperkt plek hebt, moet je goed voor ogen hebben welke goed samengaan en op welke posities je ze plaatst. Gevechten spelen vervolgens uit, waarbij je alles kunt volgen. Dit is over te slaan, al is het wel handig om te weten waar die enorme bak aan schade vandaan kwam om je hier vervolgens op te kunnen wapenen.
Strategisch tot de max
De strategie houdt hier niet op want voor iedere missie die je op de overwereld vindt, maak je tactische beslissingen over welke units je inzet, waar ze naar gaan en welke gevechten je aangaat of juist mijdt. Paarden zijn sterk tegen infanterie en de uiterst bepantserde hoplite geeft geen kik om boogschuttersaanvallen. Die zijn op hun beurt dan weer uiterst effectief tegen vliegende vijanden zoals harpies, maar ook personen op vliegende paarden en griffins. Leuk vond ik het om te zien hoe er op momenten mogelijkheden bestaan om de omgeving te gebruiken, zoals hoe ik geholpen werd door mysterieuze donderstormen. Maar ook hoe mijn team een stormram kon bemachtigen om zo de poort van een stad te vernietigen ipv er or omheen te moeten. Steden en andere gebouwen kunnen belegerd worden, waardoor je troepen extra beschermd zijn en tegelijkertijd ook kunnen herstellen. Daarbij houd je rekening met het aantal acties dat genomen kan worden voor er gerust moet worden, gezien iedere aanval AP kost. In Age of Empires-stijl met een groepje ruiters de kaart afgaan en alles dood maken zonder stoppen is er niet bij in Unicorn Overlord. In plaats daarvan die je te beslissen wanneer je aanvalt en waar je kunt rusten om te herstellen hiervan. Het verhaal geeft je ook voldoende invloed en laat je kiezen wat bijvoorbeeld te doen met gevangen krijgers. Geloof je een dief zijn tragische verhaal over zijn zus en laat je hem gaan, of overhandig je hem aan de wachters? Of wat te denken van een brute vijandige leider in een dorp die je op laten sluiten of recrutieren voor je leger.
Conclusie
Unicorn Overlord is een tactische droom die er fenomenaal uitziet en klinkt. De Vanillaware stijl spat ervan af in een game die vermaakt met zijn verhaal, maar vooral met de diepgaande combat. Het verkennen van de kaart, het overwinnen van de weerstand en het uitbouwen van jouw perfecte leger houdt je vele uren zoet.
Sander Noordijk
