Aan alles komt een einde. Ook aan de Star Wars-saga die in 1977 begon met A New Hope. Aan regisseur J.J. Abrams de eer om het verhaal op een waardige manier af te sluiten.
In Star Wars: The Rise of Skywalker krijgt de kijker antwoord op heel veel vragen. Vooral vragen die zijn ontstaan na het kijken van de twee voorgaande delen: The Force Awakens en The Last Jedi. Zo is er eindelijk duidelijkheid over wie Rey nu precies is en wat er met haar ouders is gebeurd. Of hoe het nu precies zit net de intenties van Kylo Ren.
Het zou zonde zijn om in deze recensie te verklappen hoe het zit. De film is namelijk het best te kijken zonder dat je van te voren veel weet. Je zult hier dus geen spoilers lezen. Over het verhaal zeggen we dus niet zoveel, behalve dat het de Saga op waardige wijze af weet te sluiten. En natuurlijk is het geen definitief einde. Zo hebben we nu nog The Mandalorian op Disney+ en komt er hoogstwaarschijnlijk een film over Lando Calrissian. Het verhaal dat begon met Luke Skywalker en Prinses Leia lijkt wel afgerond met deze film.
Verrassingen
In deze film zitten weer alle ingrediënten die je verwacht van een Star Wars-film. Denk aan heel veel actie, exotische planeten, coole personages en natuurlijk een nieuwe robot. Grappig detail is dat de stem van deze D-O afkomstig is van regisseur J.J. Abrams. Het blijven echter de klassieke personages die het meest interessant blijven. Op dit gebied kom je zelfs voor mooie verrassingen te staan. Bij één scene klonk daarop een keihard ‘What the fuck?’ door de zaal.
Qua stijl trekt J.J. Abrams de lijn van de voorgaande films door. Wat opvalt, is dat de beelden soms het fijnkorrelige hebben van klassieke analoge films. Vooral in de scenes in de weidse natuur zag je dat terug. Van dit feit wordt heel mooi gebruik gemaakt door dingen in de verte iets onscherp op te laten komen. Daarnaast is er goed nagedacht over het kleurenpalet. Vaak zijn kleuren beperkt en in sommige gevallen verwijzen de kleuren naar andere zaken. Bijvoorbeeld de kleuren van de lightsabers.
Humor
Verder valt op dat de humor goed is uitgewerkt. Vooral C-3PO is erg sterk op dit vlak. De combinatie van humor en actie zorgt ervoor dat er constant vaart in de film zit. Vlak voor de spetterende finale zit er even een rustig stuk om het verhaal goed af te ronden, maar dat kan de film hebben. Je wil immers als kijker weten hoe het allemaal afloopt en hoe de zaken nu precies in elkaar steken.
Na afloop is er dan wel het besef dat iets heel bijzonders hiermee voorbij is. Star Wars heeft een heel erg grote invloed gehad op onze hedendaagse cultuur. Voor veel mensen ging het een stuk verder dan slechts een serie films. Het was een wereld vol helden in een klassieke strijd tussen goed en kwaad. Star Wars bleef altijd een ijzersterk merk, zelfs na het uitkomen van de drie matige films tussen 1999 en 2005. Deze film is gelukkig dan ook een stuk beter dan die drie en een waardige slotstuk van de saga.
