Into The Great Wide Open is zoveel meer dan een festival. Naast muziek, kunst en goed eten is er ook nog de natuur en rust van het prachtige Vlieland.
Op de boot vanuit Harlingen ben je al automatisch in een vakantiestemming, zeker vanaf het moment dat het eiland in zicht komt. Aan land haal ik snel de huurfiets, breng mijn spullen naar het hotel (ik hou niet van kamperen) en lat de eerste act over mijn heen komen.
Dat is Erlend Øye die net als veel gewone bezoekers van ITGWO groot liefhebber van Vlieland en het festival en ieder jaar met plezier terug komt. Na zijn optreden dat vrolijk voortkabbelt zal ik Erlend nog regelmatig tegenkomen. Op een gegeven moment ligt hij zelfs bij het hotel onder mijn balkon te zonnen op een ligbed. Dat is naast de luxe en het gemak nog een van de leuke bijkomstigheden van logeren in een hotel. In het hotel waar ik zit, slapen ook bijna alle artiesten. Dat is vooral heel leuk tijdens het ontbijtbuffet.
Na Erlend Øye vertrek ik richting het prachtige gelegen Bospodium, daar speelt het Belgische trio Dans Dans mooie instrumentele stukken waarin de gitaar centraal staat. Vooral toegift Au Hasard is erg mooi. Bij Vlieland hoort ook onthaasten en ontspannen, dus na dit optreden laat ik even de muziek voor wat het is en stap ik met een groep vrienden op de fiets om in het dorp uit eten te gaan. Heerlijk dat zoiets mogelijk is tijdens een festival.
Vol met energie is het dan tijd voor een band waar ik erg naar heb uitgekeken: Buffalo Tom. In de jaren 90 draaide ik hun albums Big Red Letter Day en Let Me Come Over helemaal grijs, maar anno 2014 zijn ze nog steeds heel leuk om naar te kijken en luisteren. De bandleden zijn perfect op elkaar ingespeeld en het speelplezier is nog steeds niet verdwenen. Ik ben echt heel blij dat de programmeurs deze band hebben geboekt.
De afsluiter van de vrijdagavond op het hoofdpodium is Ásgeir, Zijn album In The Silence is een van mijn favorieten van 2014, maar live kon het me niet echt raken, als was de cover van Heart Shaped Box wel erg mooi gedaan. De nummers King and Cross en Torrent aan het einde zorgen dat Ásgeir toch nog een voldoende scoort. Hongerig naar meer muziek en vermaak komt ik later die avond in De Bolder terecht waar de Amsterdamse band TenTemPiés nog een lekker feestje bouwt. Het is inmiddels al na middernacht en tevreden kan ik concluderen dat het festival weer alles brengt wat ik er van had verwacht.
Dag 2
De zaterdag begin op op het terrein van het nieuwe podium: Fortweg. De opener daar is Perfume Genius. Zijn nieuwe single Queen maakt me erg nieuwsgierig naar nieuw werk, maar het is vooral het oude wat me het meest weet te boeien. Vooral het schrijnende Mr. Peterson over een heftige gebeurtenis in het leven de zanger maakt indruk. Daarna pak ik een stukje mee van Chad VanGaalen om vervolgens naar hoofdpodium het Sportveld om François & The Atlas Mountains te zien. Die maken erg leuke moderne indie met vrolijke gitaartjes, dansbare ritmes en een laag elektronica om het af te maken.
Dan weer snel naar het Bospodium voor een stukje van de lekker rockende Liam Finn en Benjamin Clementine. Ik had hem eerder dit jaar in Amsterdam gezien en vond het concert toen zowel goed als slecht. Op Vlieland blijkt Benjamin Clementine een stuk verder in zijn ontwikkeling. Hij oogt meer ontspannen en gaat relaxter met zijn publiek om. Dat zorgt automatisch voor een optreden dat veel beter is. Wat zeg ik: voor mij het beste optreden van deze editie van Into The Great Wide Open. Het ingenieuze pianospel en de indrukwekkende stem van Benjamin Clementine weet je tot diep in de ziel te raken.
Op het grote podium geeft daarna zanger St. Paul met zijn band The Broken Bones een spetterend optreden weg. De stem van Paul Janeway doet denken aan een aantal grootheden uit de muziekgeschiedenis. Voeg daar de overgave die hij in het optreden stopt en de ijzersterke band aan toe en je hebt een perfecte festivalact.
Ondanks dat Ben Howard een heel grote naam is voor ene festival is kijk is maar een kort stuk van zijn optreden. Te kort om een oordeel te vellen, maar in het bos wacht Larry Gus. Op de festivals waar hij dit jaar eerder speelden was het publiek lyrisch over deze prettig gestoorde Griek en ook op Vlieland weet hij het helemaal waar te maken. Larry Gus is een chaoot en zijn muziek is verre van perfect, maar de energie die hij erin stopt slaat met gemak over op het publiek.
Daarna wacht op het Sportveld de tweede soulact van die avond. Persoonlijk vind ik Charles Bradley een stuk minder dan zijn voorganger. Het geschreeuw van Bradley is, zacht uitgedrukt, niet mijn ding, dus ik besluit het vertier maar elders op het festivalterrein te zoeken. Zoals in de zeer gezellige wijnbar, waar de DJ’s leukere muziek draaien dan de officiële op het hoofdpodium.
Dag 3
De zondag is altijd maar een halve dag op Into The Great Wide Open. Veel bezoekers willen op tijd de boot naar het vasteland weer halen. Zeker diegenen met kinderen, die moeten immers op maandag weer gewoon op school zijn. De dag begint voor mij met Nick Mulvey die voor mij een van de mooiste albums van het jaar heeft gemaakt. Live zie je dat hij meer is dan een singer-songwriter. Alle nummers hebben een zeer goed doordacht arrangement waarmee hij de juiste snaar weet te raken bij het publiek.
Daarna volgt een lange wandeling naar de Fortweg voor Daniel Romano. Zijn lekker traditioneel klinkende country is in combinatie met het zonnetje ideale manier om de zondagmiddag mee door te komen. De Unknown Mortal Orchestra die ik daarna op het Sportveld zie zijn helaas wat minder. Ik vind hun albums erg mooi, maar live zijn ze wat rommelig.
Gelukkig is daar afsluiter Typhoon om de dag op muzikaal gebied helemaal goed te maken. De rapper en zijn band zijn deze zomer uitgegroeid tot de beste live-act van het land en dat maken ze ook op Vlieland waar. Hoe goed dit optreden was kun je opmaken uit de video die ik tijdens de show met mijn telefoon maakte.
Om 19 uur is het festival dan officieel voorbij. Op het Sportveld mag DJ St.Paul nog een paar uur draaien, maar ik vind hem een erg rommelige DJ die te veel van de hak op de tak springt en die het etaleren van zijn brede smaak verkiest boven het vermaken van het publiek. Een gemiste kans, er zijn genoeg collega-DJ’s die de klus veel en veel beter zouden kunnen klaren.
Gelukkig gaat het feest daarna nog tot in de kleine uren door in De Bolder. De DJ’s die daar draaien weten wel wat ze te doen staat. In beide zalen is het feest en dans ik uren op klassiekers, hits en guilty pleasures (Jenny From The Block).
Op maandagochtend zit de ontbijtzaal van het hotel opeens vol met bejaarden. Van de artiesten is alleen nog maar Daniel Romano aanwezig. Een mooi moment om terug te blikken en te concluderen dat Into The Great Wide Open ook in 2014 het beste festival in het land is. Een van mijn vrienden is zelfs speciaal uit Chicago gekomen voor ITGWO en ook hij weet dat hij er volgend jaar weer bij is.
Met dank aan Jacco Kuipers voor de foto’s!