Chicago’s “Local heroes” CoCoComa brengen eind deze maand hun tweede album ‘Everything Is Not Alright’ uit, (in Nederland onder andere via Itunes verkrijgbaar). Mixed Grill sprak met het leidend duo Bill en Lisa, vlak voor hun CD release-party.
“Weet je hoe we onze vrije tijd het liefste doorbrengen, behalve met onze dochter? Met het luisteren naar muziek, en het met elkaar hebben over waarom een bepaald nummer zo goed werkt”. Bill Roe, drummer en zanger van rockband CoCocoma, leunt na de vegetarische maaltijd in het muzikantenhok onder de Empty Bottle tevreden achterover. Naast hem zit zijn echtgenote, gitariste Lisa, mee te glunderen: “En nu we zelf onze instrumenten wat beter gaan beheersen, ga je ook beter snappen waarom je favoriete nummers zo catchy zijn. En dat kun je weer in je eigen muziek gebruiken”. Het echtpaar vormt de spil van de band, die verder nog bestaat uit bassist Tyler “TJ” Broch op bas en Anthony Rozzi op gitaar en orgel.
Mod en sixties
Over een paar uur spelen ze op de CD-release party voor hun tweede album Everything Is Not Alright. Waar de band in de lokale garage scene een reputatie kreeg met een wat rommelige, overstuurde sound, is op dit album de distortion wat teruggedraaid, en ligt de aandacht meer bij melodie, achtergrondkoortjes en catchy refreinen. Dit past ook meer bij Bill en Lisa’s eigen favoriete muziek – “een beetje pop, een beetje mod en sixties. Denk meer Dave Clark Five, The Jam, dat soort groepen… En ik zou maar wat graag XTC een keer coveren”, aldus Lisa. Hoewel de liedjes puntig en vrolijk klinken, zijn de teksten wat duisterder. Volgens Bill was het overweldigende gevoel dat van “een cynisch, afwezig soort frustratie”. Vooral in afsluiter Alright, Alright, Alright komt dit duidelijk naar voren, als Bill (een vocale kruising tussen een jonge Elvis Costello en Kaiser Chiefs’ Ricky Wilson) constant heen en weer schiet tussen de wereld wel en dan weer niet in orde vinden. De band valt hier ook weer terug in de wat oudere punk-sound. Het geheel resulteert in een nummer dat live ongetwijfeld een hoogtepunt vormt.
Buiten de activiteiten met de band, runnen Bill en Lisa samen het platenlabel Trouble in Mind Records, waarmee ze vooral 7″ singles uitbrengen. Waarom vinyl? Bill: “We houden van het ritueel van een plaat opzetten – het is haast iets ceremonieels. Bij een CD of MP3 is dat toch minder fysiek, minder spannend”. En welk doel hopen jullie hiermee te bereiken? Lisa: “We hebben geen grote ambitie hiervoor. Het is gewoon leuk om iets te kunnen betekenen voor bands die je zelf waardeert. Als zo’n 7″ uitkomt, is er toch het gevoel dat wij daaraan meegeholpen hebben”. En heeft het recente ouderschap van Bill en Lisa heeft ook iets te maken met de wat mildere ambities? Niet direct, alhoewel het volgens Lisa niet makkelijk was om hoogzwanger in de studio te moeten opnemen.
Lekker bombastisch
“Ik moest mijn gitaar constant zijwaarts vasthouden, omdat-ie niet over mijn buik paste”. In de studio speelde de groep nog met bassist/toetsenist Mike Fitzpatrick, die kort na het afronden van de opnamen de band verliet om aan de oostkust van de VS te gaan wonen. Nieuwe bandleden waren snel gevonden. “Het bevalt goed met z’n vieren – het maakt de sound lekker bombastisch. En omdat beide nog in hun andere bands zitten, valt er ook leuk te combineren”. Het is sowieso een eigenschap van de indie scene om niet aan één band gebonden te zijn – Bill heeft naast CoCoComa ook nog een hobbybandje.
Eind dit jaar gaat de band op tournee door Europa. De nadruk zal hierbij voornamelijk liggen op Frankrijk en Duitsland, alwaar men tourt met de lokale groep Sonic Chicken 4. Er is sprake van een show in Groningen half januari. De band heeft mooie herinneringen aan deze stad van een eerdere tournee. “We wilden eerst in Vera optreden, maar onze booking agent vond dat een te grote zaal. Dus we eindigden ergens in een Ierse pub, die zo vol zat, dat we de hele avond gevraagd werden waarom we niet in Vera stonden”. Precieze data en locaties zijn nog niet bekend, maar hou deze website in de gaten.